Als je jezelf inhoudt: oude aannames loslaten en weer ruimte voelen

Onbegrensd leven begint niet bij méér doen of groter dromen, maar bij minder vasthouden aan wat je vanbinnen beperkt. Door je oude aannames en beschermingsverhalen onder ogen te zien en stap voor stap los te laten, ontstaat er ruimte om je anders open te stellen — met meer rust, vrijheid en innerlijke helderheid. Onbegrensd denken wordt dan geen ideaal, maar een stille verschuiving in jou: minder leven vanuit angst, meer vanuit vertrouwen.

Drie vragen om even bij stil te staan

• Waar in je leven merk je dat je jezelf klein houdt doordat je een oud verhaal over jezelf blijft geloven? → Dit zijn vaak situaties waarin je je automatisch inhoudt of aanpast, ook al voel je vanbinnen een verlangen naar meer ruimte. 
• Wat voel je in je lichaam (adem, schouders, buik) zodra je iets nieuws overweegt dat eigenlijk bij je verlangen past? → Je lijf laat vaak eerder dan je hoofd voelen waar spanning of juist energie ontstaat. 
• Welke aanname over jezelf zou vandaag een beetje losser mogen worden, gewoon om te onderzoeken wat er dan mogelijk wordt? → Eén kleine verschuiving in een aanname kan al direct meer lucht geven in hoe je naar jezelf en je keuzes kijkt.

Openstellen en loslaten — de eerste stap naar meer ruimte in jezelf

In een wereld waarin reclame ons uitnodigt om "unlimited" te denken, ligt een verrassend diep inzicht verborgen. Campagnes zoals die van T-Mobile reiken verder dan marketing – ze raken aan iets wat ons allemaal innerlijk beweegt: het verlangen naar vrijheid, ruimte, en de mogelijkheid om onszelf te overstijgen. Maar wat betekent het werkelijk om onbegrensd te denken? En hoe verhoudt dit zich tot het proces van loslaten?

Echt onbegrensd denken begint niet bij het vergroten van onze capaciteit, maar bij het loslaten van wat ons beperkt – en wat we blijven vasthouden uit gewoonte of angst. Dat vraagt om moed, bewustzijn en het vermogen om onszelf opnieuw te ontmoeten. Want de meeste grenzen die we tegenkomen, hebben we onbewust zelf geplaatst.

"Onbegrensd leven begint niet bij méér doen, maar bij minder vasthouden aan wat niet meer bij je past."

Wat betekent het om je open te stellen — en wat dat met je vrijheid doet

Je openstellen is een daad van vertrouwen. Het betekent dat je bereid bent om te kijken naar mogelijkheden die je eerder over het hoofd zag. Het is het tegenovergestelde van jezelf opsluiten in bekende patronen, rollen of overtuigingen.

Vaak merk je het eerst in je lichaam wanneer je je níet openstelt. Je adem schiet omhoog, je schouders spannen aan, je buik trekt zich wat samen. Alsof je systeem zegt: dit is veiliger als ik me een beetje terugtrek. Openstellen is dan niet dat je ineens alles moet delen, maar dat je toestaat dat er iets zachter wordt vanbinnen.

"Openstellen is niet je hele verhaal vertellen, maar toestaan dat er een kier komt in wat je altijd hebt beschermd."

Openstellen betekent niet dat je geen grenzen mag hebben, maar dat je bereid bent om die grenzen opnieuw te onderzoeken. Zijn ze echt? Of zijn ze ontstaan uit gewoonte, angst of oude ervaringen?

Voorbeeld: Iemand die altijd dacht dat spreken in het openbaar niets voor hem was, ontdekt tijdens een spontane toespraak op een bruiloft dat hij er juist plezier in heeft. Zijn handen trillen, zijn hart bonst, maar na afloop voelt hij ruimte en trots. Die ontdekking was alleen mogelijk omdat hij zijn oude beeld over zichzelf even durfde los te laten.

💡 Welke overtuiging over jezelf zou jij vandaag kunnen loslaten, simpelweg om te zien wat er dan mogelijk wordt?

Innerlijke barrières — de onzichtbare grenzen in jezelf

De grootste beperkingen zijn vaak onzichtbaar. Het zijn de gedachten en aannames die je niet eens meer in twijfel trekt: "Ik ben nu eenmaal zo." "Dat lukt mij toch niet." "Ik ben te oud, te jong, te druk, te onzeker."

Een aanname is een verhaal over jezelf of de wereld dat ooit ergens is ontstaan en dat je sindsdien behandelt als waarheid. Niet omdat je het bewust zo gekozen hebt, maar omdat het je toen hielp om je veilig te voelen. Later wordt die oude bescherming een stille grens.

Je merkt het vaak eerder in je lichaam dan in je hoofd. Een vergadering waarin je weer niets zegt. Een familiebijeenkomst waar je lacht en luistert, maar vanbinnen moe thuiskomt. Je schouders voelen zwaar, je kaak gespannen, je buik wat dicht. Alsof er een onzichtbare leuning staat waar je niet overheen mag.

Voorbeeld: Je zit in een teamoverleg met mensen die je al jaren kent. Ooit kreeg je de opmerking: "Jij bent niet zo'n prater, jij bent meer van de uitvoering." Sindsdien heb je onbewust aangenomen dat jouw bijdrage niet zoveel toevoegt. Terwijl er nu een onderwerp op tafel ligt waar je wél veel over weet, voel je jezelf terugdeinzen. Je denkt: laat maar, zij weten het beter. Je lichaam spant zich aan, je houdt je in – en na afloop voel je weer dat vage, lege gevoel: ik was erbij, maar niet echt aanwezig.

Dit is de kracht van aannames: ze houden je kleiner dan je bent, niet omdat ze waar zijn, maar omdat je ze gelooft.

"Een aanname is geen waarheid, maar een oud verhaal dat je ooit is gaan beschermen." Je houdt ze vast alsof het feiten zijn, terwijl het vaak oude conclusies zijn uit een heel andere fase van je leven.

Voorbeeld: Je krijgt de vraag of je een project wilt leiden dat je spannend vindt. Nog voordat je kunt voelen of je eigenlijk ja wilt zeggen, heeft je hoofd al besloten: "Dit kan ik niet." Je lichaam reageert met spanning, en voor je het weet heb je de kans afgehouden om maar geen risico te lopen.

Het loslaten van innerlijke barrières en oude aannames is niet altijd eenvoudig – het is confronterend. Maar het is ook bevrijdend. Het geeft je toegang tot delen van jezelf die je misschien al jaren niet hebt gevoeld: nieuwsgierigheid, moed, spel, creativiteit.

💡 Wat zou er gebeuren als je één van je meest beperkende aannames niet langer als waarheid beschouwt?

Vrijheid voelt vaak ver weg als je al jaren leeft binnen de grenzen van jouw eigen aannames en beschermingsverhalen. Misschien herken je dat je kooi inmiddels zo vertrouwd is geworden, dat je bijna vergeet dat er een deur openstaat. Wil je verder onderzoeken hoe die onzichtbare tralies werken en hoe je daar stap voor stap los van kunt komen? Lees meer in: Je Denkt Dat Je Vrij Bent, Maar Leeft Nog Achter Onzichtbare Tralies.

Loslaten is geen opgeven — maar kiezen voor wat klopt

Veel mensen verwarren loslaten met opgeven. Maar dat is een misverstand. Opgeven komt voort uit teleurstelling; loslaten uit inzicht. Opgeven voelt vaak zwaar in je lijf, alsof je ergens voor buigt wat je eigenlijk niet wilt. Loslaten voelt, na de spanning, uiteindelijk lichter. Ruimer. Meer als kloppen.

Loslaten betekent dat je erkent wat niet langer bij je past – een overtuiging, een verwachting, een zelfbeeld – en het ruimte geeft om te verdwijnen. Je stopt met vechten vóór of tégen iets, en je erkent eerlijk: dit dient mij niet meer.

Voorbeeld: Een vrouw merkt dat ze steeds moet presteren om zich waardevol te voelen. Haar schouders staan bijna altijd hoog, haar adem zit vast. Wanneer ze deze overtuiging stap voor stap loslaat, komt er ruimte voor meer rust, spontaniteit en plezier in haar werk. Ze werkt nog steeds hard, maar niet meer vanuit bewijsdrang. Haar lijf zucht zichtbaar mee.

Loslaten is dus geen zwakte. Het is een vorm van innerlijke verantwoordelijkheid: je kiest ervoor om niet langer vast te houden aan wat je uitput of verkrampt.

"Loslaten betekent niet dat het je minder kan schelen, maar dat je jezelf niet langer verliest in wat je vasthoudt."

💡 Wat zou jij vandaag kunnen loslaten, niet omdat het fout is, maar omdat het je niet langer dient?

Onbegrensd denken — meer ruimte dan groot dromen

Onbegrensd denken is geen pleidooi voor megalomane ambities. Het gaat niet om méér willen, maar om ruimer kunnen kijken. Om de zachte vraag: klopt het nog wat ik over mezelf geloof?

Onbegrensd denken gaat over het besef dat je veel meer in je draagt dan je nu leeft. Dat er opties zijn die je hoofd nog niet kan overzien, maar die je lichaam soms al wél voelt: een stille nieuwsgierigheid, een verlangen, een klein vonkje energie als je aan iets nieuws denkt. Je hoofd zoekt vaak naar wat verstandig is, je lichaam herkent eerder wanneer iets innerlijk klopt.

"Onbegrensd denken begint bij de vraag: klopt dit verhaal over mij nog wel?"

Het vraagt dus niet alleen durf om te dromen, maar ook nederigheid om te erkennen waar je jezelf vasthoudt in wat vertrouwd is. Onbegrensd denken zonder loslaten blijft een idee. Pas wanneer je durft los te laten wat niet meer klopt, ontstaat er echte ruimte.

Voorbeeld: Een man die altijd in loondienst werkte, voelt al jaren het verlangen om een boek te schrijven. Steeds vertelt hij zichzelf dat dit niet realistisch is. Pas wanneer hij zijn overtuiging loslaat dat je alleen schrijver bent als je een uitgever hebt, begint hij gewoon te schrijven in de avonden. Niet groot, niet perfect. Maar wel echt. En precies daar voelt hij vrijheid.

💡 Wat zou je proberen als je even geen rekening hoefde te houden met wat ‘verstandig’ is?

Loslaten en openstellen — twee bewegingen die elkaar nodig hebben

Loslaten en openstellen zijn geen afzonderlijke stappen, maar een samenspel. Je kunt je pas écht openstellen voor iets nieuws als je het oude loslaat. En je kunt pas iets loslaten als je je durft open te stellen voor wat er dan mogelijk wordt.

In je lichaam voelt dat vaak als een golfbeweging. Eerst spanning: iets in jou houdt vast aan het oude, omdat het veilig voelt. Dan eerlijkheid: je merkt dat je huidige vorm te krap wordt. En dan, als je jezelf toestaat te voelen wat er echt in je leeft, ontstaat er een kleine verschuiving. Je adem zakt, je lijf ontspant iets. Dat is het begin van openstellen.

Loslaten en openstellen vragen om innerlijke afstemming. Om durven vertragen, voelen, eerlijk zijn. En om mildheid: want loslaten gaat niet met geweld. Het gaat met zachtheid, inzicht en bereidheid.

Voorbeeld: Iemand wil minder pleasen, maar merkt dat hij in gezelschap automatisch de rol van ‘redder’ op zich neemt. Door te vertragen en te voelen wat er in zijn borst en buik gebeurt als hij even níet meteen inspringt, ontdekt hij dat er eerst angst opkomt. Pas als hij die angst erkent en laat bestaan, ontstaat er ruimte om zich anders op te stellen.

💡 Waar in jouw leven voel je een grens die misschien geen echte grens meer is, maar een herinnering aan vroeger?

De bevrijding van loslaten — rust, ruimte en thuiskomen bij jezelf

Door te oefenen met loslaten, bevrijd je niet alleen jezelf van beperkende overtuigingen – je maakt ook ruimte voor iets groters. Voor inspiratie. Voor richting. Voor vrijheid.

Die vrijheid voelt niet altijd als uitbundigheid, maar vaak juist als stilte. Als rust. Als thuiskomen bij wie je bent, zónder dat je je hoeft te bewijzen. Je merkt het in kleine momenten: je lichaam is minder gespannen, je hoofd hoeft minder te regelen, er komt meer zachtheid in hoe je naar jezelf kijkt.

Voorbeeld: Een jonge ouder laat de overtuiging los dat hij alles ‘perfect’ moet doen. Hij ontdekt dat zijn kinderen niet om perfectie vragen, maar om aanwezigheid. Hij merkt dat zijn schouders zakken als hij zichzelf toestaat om mens te zijn in plaats van perfecte ouder. De druk verdwijnt, de verbinding groeit.

Misschien merk je dat je het idee van loslaten wel begrijpt, maar dat je lijf zich nog steeds vastzet zodra er iets spannends gebeurt. Je adem schiet omhoog, je gedachten gaan sneller, en voor je het weet houd je alles juist strakker vast. Wil je onderzoeken hoe je loslaten heel concreet kunt oefenen op de momenten dat je lichaam in de kramp schiet en je verlangt naar rust en vertrouwen? Lees meer in: Hoe laat je iets los als je lijf zich vastzet — en je verlangt naar rust?.

Vrijheid door loslaten betekent niet dat er niets meer lastig is. Het betekent dat je niet meer al je energie steekt in het vasthouden van een beeld dat niet meer klopt.

Conclusie: leven voorbij je eigen grenzen — wat houdt je nog tegen?

Openstellen en loslaten zijn geen technieken – het zijn levenshoudingen. Ze vragen geen actieplan, maar aandacht. Geen prestatie, maar aanwezigheid.

Door je open te stellen voor wie je werkelijk bent en los te laten wat je niet langer dient, ontstaat er ruimte voor een leven dat minder gedreven is door angst en meer gedragen wordt door vertrouwen. Een leven waarin je lijf niet continu in de overlevingsstand hoeft te staan, maar steeds vaker mag ontspannen.

Een leven waarin je niet alles hoeft te controleren. Waarin je mag ontdekken, proberen, vallen, opstaan. Een leven waarin onbegrensd denken niet betekent dat alles moet – maar dat veel meer mag.

💡 Wat wil er vandaag misschien door jou heen ontstaan, als jij de controle even loslaat?

Vrijheid begint niet bij méér doen, maar bij minder vasthouden.  

Begin met loslaten, stap voor stap →

"Je grenzen verschuiven niet door harder te duwen, maar door zachter los te laten wat jou niet meer past."

Ontdek meer...

Hier zijn enkele andere artikelen die je verder kunnen begeleiden op je reis naar vrijheid, zelfontdekking en het loslaten van beperkende overtuigingen:

• Doorbreek Je Bubbels: Loslaten van Aannames
  Leer hoe je uit je comfortzone kunt stappen door oude aannames en denkpatronen te doorbreken.
• De Krabbenmetafoor: Loslaten van Beperkende Overtuigingen
  Begrijp hoe sociale dynamiek en beperkende overtuigingen je vasthouden, en ontdek manieren om jezelf hiervan te bevrijden.
• Cultuur en Aannames Doorbreken
  Wetenschappelijk inzicht: Ontdek hoe culturele aannames en groepsdenken ons handelen en denken beïnvloeden en hoe je deze kunt overstijgen om meer vrijheid en zelfsturing te ervaren.

Veelgestelde vragen over onbegrensd denken en loslaten

Wat wordt in dit blog bedoeld met onbegrensd denken? Onbegrensd denken gaat hier niet over grenzeloze ambities of alles moeten kunnen, maar over ruimer kijken naar jezelf en je leven. Het betekent dat je onderzoekt of de verhalen en aannames waarmee je leeft nog kloppen, en of er meer mogelijk is dan je hoofd je vertelt.

Wat is het verschil tussen loslaten en opgeven? Opgeven komt meestal voort uit teleurstelling en voelt zwaar, alsof je buigt voor iets wat je eigenlijk niet wilt. Loslaten komt voort uit inzicht: je erkent dat een overtuiging, verwachting of zelfbeeld niet meer bij je past en je kiest ervoor om er niet langer aan vast te houden, waardoor er juist meer ruimte en rust ontstaat.

Hoe herken ik dat ik vastzit in een aanname over mezelf? Je merkt het vaak eerder in je lichaam dan in je hoofd: spanning in je schouders, een dichte buik, een vermoeide of lege terugkerende sensatie na bepaalde situaties. Terugkerende gedachten als "ik ben nu eenmaal zo" of "dit is niets voor mij" zijn signalen dat een oude aanname onbewust de grens bepaalt van wat je jezelf toestaat.

Welke rol speelt mijn lichaam in het proces van openstellen en loslaten? Je lichaam laat vaak eerder dan je hoofd voelen waar je jezelf terughoudt of forceert. Een hoge adem, gespannen kaken of een knoop in je maag laten zien dat er iets in jou aan het vasthouden is. Wanneer je vertraagt en deze signalen toelaat in plaats van weg te drukken, ontstaat er ruimte om eerlijker te voelen wat klopt en wat niet meer past.

Hoe kan ik beginnen met onbegrensd denken zonder mezelf te overschreeuwen?
Je hoeft niets rigoureus te veranderen; het begint bij kleine, eerlijke vragen aan jezelf. Bijvoorbeeld: "Klopt dit verhaal over mij nog wel?" of "Wat zou ik doen als ik even geen rekening hield met wat ‘verstandig’ is?" Door zacht te onderzoeken in plaats van jezelf te pushen, verschuif je stap voor stap van controle naar vertrouwen.

Wekelijks een helder moment van rust en richting

Ontvang wekelijks inspiratie over loslaten, innerlijke vrijheid en persoonlijke groei — rustig, zuiver en rechtstreeks in je mailbox. Afmelden kan op elk moment

Groet,

Gerrit