Waarom complimenten ontvangen zo moeilijk voelt — en hoe het je juist meer rust, verbinding en zelfwaardering geeft

Complimenten ontvangen vraagt niet om beleefdheid, maar om openheid. Wanneer je stopt met verkleinen en leert toelaten wat iemand echt ziet, ontstaat er rust, verbinding en zelfwaardering. Zo wordt waardering niet iets ongemakkelijks, maar een zachte uitnodiging om jezelf te erkennen.

Drie vragen om even bij stil te staan

• Wat voel je in je lichaam wanneer iemand jou een compliment geeft? → Je reactie laat zien hoeveel ruimte je jezelf gunt om erkenning toe te laten.
• Welke gedachte houdt jou tegen om waardering echt binnen te laten? → Vaak is het een oude regel die vraagt om zacht loslaten.
• Welke kleine keuze kun je vandaag maken om een compliment bewust te ontvangen? → Eén seconde langer stilte verandert al iets in je.

Complimenten ontvangen lijkt eenvoudig, maar voor veel mensen voelt het allesbehalve vanzelfsprekend. Het raakt iets diep menselijks: gezien worden. Waardering toelaten. Iets zachts ontvangen zonder het kleiner te maken.

En precies daar wordt het stil.

We leven in een wereld waarin we snel zijn met geven, regelen, helpen en doorgaan. Maar ontvangen… dát vraagt iets anders. Ruimte. Vertrouwen. En soms: loslaten van wat je jezelf hebt aangeleerd om vast te houden.

Waarom complimenten ontvangen zo ongemakkelijk kan voelen

Denk eens terug aan de laatste keer dat iemand je iets aardigs zei. Misschien op je werk, na een presentatie. Misschien thuis, wanneer iemand opmerkte dat je iets liefs of zorgzaams had gedaan. Hoe reageerde je?

Veel mensen glimlachen beleefd, wimpelen het weg of veranderen snel van onderwerp. Niet omdat ze ondankbaar zijn, maar omdat het ongemakkelijk voelt om waardering écht binnen te laten.

Een compliment raakt vaak een plek waar je ooit geleerd hebt om jezelf klein te houden. Om niet op te vallen. Om bescheiden te zijn. Of om eerst te geven en pas later – misschien – iets terug te ontvangen.

Voorbeeld uit het dagelijks leven: Je staat op het werk bij het koffieapparaat. Een collega zegt: “Je hebt dat project echt knap opgepakt.” Voor je het weet hoor je jezelf zeggen: “Ach, viel wel mee hoor… iedereen had het zo gedaan.”

Vanbinnen voel je iets trekken. Een soort ongemak. Alsof er een spotlight op je schijnt waar je niet om hebt gevraagd.

Maar precies daar zit iets waardevols: een compliment komt binnen op de plek waar je jezelf nog niet helemaal durft te erkennen.

En precies daar begint ontvankelijkheid.

De subtiele manieren waarop we complimenten onbewust kleiner maken

We doen het vaker dan we denken. Niet groots, niet bewust, maar in kleine zinnen die we al jaren gebruiken.

• “Deze trui? Ach, was maar in de aanbieding.”
• “Nou… ik had ook echt fouten gemaakt hoor.”
• “Jij moest eens weten hoe chaotisch ik thuis ben.”
• “Het was geluk, hoor. Niet zo bijzonder.”

Dit lijken onschuldige opmerkingen, maar ze doen allemaal hetzelfde: ze houden waardering op afstand.

Ze maken het compliment kleiner — en daarmee maak je ongemerkt ook jezelf kleiner.

Waarom doen we dit? Omdat ontvangen kwetsbaar voelt. Omdat het ons even zichtbaar maakt. Omdat er een stukje van ons is dat nog niet gelooft dat het kloppend is.

Wanneer je dat ziet, ontstaat ruimte voor iets nieuws. Een kleine verschuiving naar binnen. Voor een zachtere reactie. Voor een eenvoudig ‘dankjewel’, zonder ontsnappingsroute.

💡 Waar maak jij jezelf kleiner dan nodig is?

Wat we vasthouden – en wat eindelijk losgelaten wil worden

Achter het afwimpelen van complimenten zitten vaak oude patronen. Overtuigingen die ooit bescherming boden, maar ons nu vooral beperken.

• “Als ik het aanneem, klink ik arrogant.”
• “Ik moet eerst meer doen voordat ik iets verdien.”
• “Straks denken ze dat ik naast mijn schoenen ga lopen.”
• “Ik ben bang dat iemand me doorziet als ik te blij word van een compliment.”

Wanneer je deze gedachten vasthoudt, wordt ontvangen moeilijk.

Maar loslaten begint klein. Een ademhaling. Een zachte ‘dankjewel’. Een seconde langer erbij blijven.

“Een compliment is geen oordeel. Het is erkenning.”

Wil je ontdekken wat vasthouden je kost – en hoeveel lichter het wordt wanneer je ruimte maakt voor loslaten? Lees dan verder in: Nadelen van het Willen Vasthouden

💡 Wat zou er veranderen als je één oude overtuiging vandaag loslaat?

Complimenten ontvangen als kleine cadeautjes van erkenning

Stel je voor dat complimenten kleine cadeautjes zijn. Niet groot, niet overdreven, maar precies passend. Wanneer iemand jou iets geeft – iets warms, iets opmerkelijks, iets waarderends – hoef je het niet te verklaren of te verkleinen.

Je hoeft alleen te ontvangen.

Voorbeeld: Je partner zegt: “Ik waardeer hoe je me vanochtend hielp, dat gaf me echt rust.” In plaats van: “Ach joh, stel je niet aan,” probeer eens: “Dank je. Dat doet me goed om te horen.”

Dit kleine moment verandert de energie tussen jullie. Het geeft ruimte aan verbinding. Het laat waardering stromen.

Wil je dieper voelen wat waardering met je doet – en hoe het je vrijheid vergroot? Lees dan verder in: De Magie van Complimenten

💡 Wat gebeurt er in jou als je iets ontvangt zonder iets terug te doen?

Hoe complimenten je zelfbeeld en innerlijke rust versterken

Wanneer je een compliment echt laat binnenkomen, gebeurt er iets bijzonders. Je zenuwstelsel ontspant. Je zelfbeeld krijgt een klein, maar voelbaar duwtje omhoog. Je innerlijke criticus wordt even stil.

Niet omdat iemand je beter wil laten voelen, maar omdat je jezelf toestaat om gezien te worden.

Complimenten ontvangen is geen beleefdheidsvorm. Het is een vorm van zelfzorg.

Voorbeeld uit de praktijk: Je leidinggevende zegt dat je presentatie helder en rustig was. Als je dit binnenlaat, merk je: dit raakt aan je verlangen om goed te doen. Om bij te dragen. Om erkend te worden in wat je doet.

Het compliment bevestigt niet alleen je prestatie, maar ook je aanwezigheid.

Autonomie: een compliment ontvangen zonder schuldgevoel

Voor veel mensen voelt een compliment ongemakkelijk omdat er een oud mechanisme opspeelt: het idee dat je nu ‘iets terug moet doen’. Alsof waardering aannemen betekent dat je meteen iets verschuldigd bent.

Maar een compliment is geen transactie. Het is geen deal. Het is geen wederdienst.

Het is een vorm van aanwezigheid: iemand ziet iets in jou en benoemt dat.

Toch voelen we soms spanning. Alsof het veiliger is om te zeggen: “Ach, joh… valt mee.” Omdat je daarmee de mogelijkheid vermijdt dat de ander te dichtbij komt.

Een compliment ontvangen vraagt autonomie. Het vraagt dat je leert staan in je eigen waarde, zonder je afhankelijk te voelen van het oordeel of de goedkeuring van de ander.

Je hoeft niets terug te geven. Je hoeft niets te bewijzen. Je hoeft alleen aanwezig te blijven. Rustig. Zonder haast.

💡 Wat probeer je te beschermen wanneer je een compliment wegwuift?

Wat je tegenhoudt om complimenten écht te ontvangen

Je kunt jezelf eens afvragen:

• Wat voel ik precies wanneer iemand iets aardigs tegen mij zegt?
• Waar in mijn lichaam gebeurt dat? In mijn buik? Mijn borst? Mijn keel?
• Welke gedachte springt als eerste in me op?

Soms merk je dat je lijf aanspant, alsof je iets moet verdedigen. Soms voel je juist warmte. Soms hoor je een oude stem, een oude regel, iets dat ooit veiligheid gaf maar nu vooral belemmert.

Wanneer je dat onderzoekt, ontstaat bewustzijn. En bewustzijn creëert ruimte voor verandering.

💡 Waar in je lichaam voel je het als waardering binnenkomt?

Kinderen als spiegel: open en onbevangen ontvangen

Kijk naar jonge kinderen. Ze krijgen een compliment en ze stralen. Ze zeggen ‘dankjewel’ zonder nadenken. Zonder schaamte.

“Ja hè! Ik heb het zelf verzonnen!”

Ze maken zichzelf niet kleiner. Ze twijfelen niet of het wel terecht is. Ze laten het gewoon binnen.

We zijn niet geboren met de neiging om complimenten te ontwijken. We leren dat later. Maar wat je hebt geleerd, kun je ook weer afleren.

Misschien is het tijd om opnieuw te leren ontvangen – net zo onbevangen als een kind.

Omdat zachtheid altijd weer gevonden kan worden.

💡 Wat zou er gebeuren als jij vandaag net zo onbevangen zou ontvangen als een kind?

Complimenten als uitnodiging tot intimiteit en echte nabijheid

Complimenten raken niet alleen je zelfbeeld; ze raken ook je relaties. In liefde, vriendschap en samenwerking.

Wanneer iemand iets aardigs tegen je zegt, reikt die persoon eigenlijk naar je uit. Niet om je groter te maken. Niet om je te veranderen. Maar om verbinding te maken.

Wanneer je dat gebaar wegwimpelt, kan het — soms onbedoeld — voelen alsof je de ander afwijst.

Voorbeeld: Je partner zegt: “Ik vind het mooi hoe je de laatste tijd zo open bent naar me.” En jij reageert met: “Nou, dat valt echt wel mee hoor.”

De ander bedoelde het warm. Maar het compliment wordt niet binnen gelaten. Er ontstaat een kleine barst in de uitwisseling.

Complimenten zijn momenten van intimiteit. Ze maken iets zachts mogelijk tussen twee mensen.

Wanneer je leert om waardering te ontvangen, zeg je eigenlijk: “Ik laat me zien. En ik laat jou toe.”

Dat is de kern van verbinding.

Wil je dieper ontdekken hoe geven en ontvangen elkaar versterken – en hoe liefde stroomt wanneer je loslaat wat je terugkrijgt? Lees dan verder in: De Cirkel van Liefde

💡 Welke verbinding wordt mogelijk wanneer je een compliment gewoon binnenlaat?

Wat complimenten écht betekenen

Een compliment is nooit alleen maar een opmerking. Het is een gebaar. Een vorm van contact. Een moment waarin iemand tegen je zegt:

“Ik zie jou.”

Niet je prestatie. Niet je rol. Maar jou.

En dat maakt het zo waardevol. Het maakt relaties warmer. Het vergroot vertrouwen. Het opent een deur naar echte verbinding.

“Wie een compliment ontvangt, laat waardering stromen.”

💡 Wat raakt jou het meest wanneer iemand zegt: ‘Ik zie jou’?

Conclusie: Een nieuwe, mildere relatie met jezelf

Misschien is het ontvangen van complimenten helemaal niet het probleem. Misschien is het jezelf toestaan om gezien te worden.

Complimenten openen een kleine deur naar zelfwaardering. Naar mildheid. Naar ontspanning. Naar een leven waarin je niet alleen geeft, maar ook ontvangt.

En iedere keer wanneer je ‘dankjewel’ zegt – écht zegt – ontstaat er iets zacht. Iets kleins. Iets helends.

Misschien hoeft het vandaag even niet beter. Alleen echt.

Vrijheid begint niet bij méér doen, maar bij minder vasthouden.  

Begin met loslaten, stap voor stap →

“Waardering ontvangen is thuiskomen bij jezelf.”

Ontdek meer...

Wil je meer leren over hoe je emotionele ballast kunt loslaten en eenvoud in je leven kunt creëren? Hier is een aanvullend artikel die je kan inspireren en praktische inzichten kan geven:

• Ontdek de Wijsheid van een Reistas: Minimalisme in het Dagelijks Leven
  Ontdek hoe je de principes van minimalisme kunt toepassen in je dagelijks leven en waarom het dragen van minder je meer vrijheid en rust kan geven.

Veelgestelde vragen over complimenten ontvangen

Hoe laat ik een compliment echt binnenkomen zonder dat het ongemakkelijk voelt?Door één ademhaling te nemen en niets terug te zeggen; die kleine pauze opent ruimte om erkenning toe te laten. Het ongemak verzacht wanneer je niet terugvlucht in relativering.

Waarom blijf ik complimenten automatisch kleiner maken? Omdat oude overtuigingen je vertellen dat zichtbaar zijn onveilig is. Zodra je dat patroon herkent, ontstaat er ruimte om los te laten en milder te reageren.

Wat kan ik doen als een compliment voelt alsof ik iets terug moet geven? Herinner jezelf dat een compliment geen transactie is; het is aanwezigheid. Je hoeft niets terug te doen — alleen bij het moment blijven.

Hoe ga ik om met spanning in mijn lichaam wanneer iemand mij prijst? Breng je aandacht naar waar de spanning zit en adem daar rustig naartoe. Je lichaam laat zien wat je vasthoudt, zodat je het stap voor stap kunt loslaten.

Hoe kan ik complimenten gebruiken om mijn relaties te verdiepen? Door ze niet weg te wuiven maar even stil te staan bij het gebaar van de ander. Ontvangen is een vorm van intimiteit die verbinding verdiept.

Wekelijks een helder moment van rust en richting

Ontvang wekelijks inspiratie over loslaten, innerlijke vrijheid en persoonlijke groei — rustig, zuiver en rechtstreeks in je mailbox. Afmelden kan op elk moment

Groet,

Gerrit