Oude Pijn: Hoe Terugkerende Emoties Je Heling Kunnen Verdiepen

Oude Pijn: Een Roep om Heling

Soms denk je dat je er wel ‘overheen’ bent… tot het ineens toch weer terugkomt. Oude pijn laat zich niet dwingen. Het vraagt iets anders: erkenning, vertraging, ruimte.

Hoe oude pijn zich vermomt

Oude pijn kan voortkomen uit ingrijpende gebeurtenissen zoals verlies, mislukte relaties of ervaringen die diepe sporen nalieten. Deze pijn blijft vaak onbewust aanwezig, zelfs als we denken dat we het achter ons hebben gelaten.

Het lastige is dat oude pijn zich vaak verstopt in alledaagse reacties: een plotselinge spanning in je lijf, een overdreven sterke emotie, of een hardnekkige gedachte die niet weggaat. Denk aan iemand die steeds angst of onrust voelt, zonder te weten waarom. Dat kan het stille gevolg zijn van afwijzing of verlies in het verleden.

Een ander voorbeeld: iemand die zich altijd aanpast aan anderen, uit angst om afgewezen te worden. Misschien werd deze persoon als kind structureel genegeerd of bekritiseerd. De oude pijn leeft voort als een beschermingsmechanisme dat ooit nuttig was, maar nu belemmert.

💡 Welke oude pijn herken jij in jouw automatische reacties? Wat zou die pijn je willen vertellen?

Als pijn onverwacht terugkomt

Het kan je overvallen: je dacht dat het verwerkt was, maar ineens is daar dat knagende gevoel of die emotionele golf. Dit is geen bewijs dat je faalt of dat je terug bij af bent. Het is juist een teken dat er een diepere laag zichtbaar wordt.

Denk aan een geur die je ineens terugbrengt naar een verloren moment, of een liedje dat onverwacht tranen oproept. Dit zijn geen toevallige triggers — ze nodigen je uit om iets te voelen wat nog ruimte zoekt.

"Wat terugkomt, wil niet dat je het opnieuw doorleeft, maar dat je het eindelijk toelaat en loslaat"

Heling gaat in spiralen, niet in rechte lijnen

"Je komt niet terug bij af — je komt terug met meer bewustzijn."

Wat eerst ondraaglijk leek, kun je jaren later misschien ineens wél toelaten. Of wat je ooit rationeel begreep, voel je nu pas echt in je lijf. Dat is geen herhaling, maar verdieping. Een teken dat je proces zich ontvouwt in lagen — en dat je precies op de juiste plek bent.

Voorbeeld: iemand die na een verlies jarenlang niks voelde, omdat het simpelweg te veel was. Pas jaren later, tijdens een gesprek over iets ogenschijnlijk ongerelateerds, barst het verdriet alsnog los. Niet omdat die persoon achteruitgaat, maar omdat het systeem nu pas veilig genoeg voelt om los te laten.

In een spiraal kom je op bekende plekken — maar steeds met een andere blik, een andere draagkracht, een ander bewustzijn. Dat maakt het verschil.

Gerrit liet me zien: loslaten is geen kunstje, maar een thuiskomen."
— Gerda, psychotherapeut

Sta je ook op een punt dat jij op een andere manier wil vooruitgaan?

Klik hier hoe jij verder kunt gaan

Waarom heling soms méér pijn lijkt te doen

Een veelgehoorde misvatting is dat heling altijd licht en opluchtend zou moeten voelen. In werkelijkheid voelt het soms juist zwaarder, omdat alles wat we lang hebben onderdrukt, ineens naar boven komt.

Weerstand is geen teken dat je het verkeerd doet, maar een signaal dat je iets ouds raakt dat gezien wil worden. Dit kan zich uiten in vermoeidheid, emotionele prikkelbaarheid of het verlangen om te stoppen met zelfreflectie. Toch ligt onder die weerstand vaak precies dat wat geheeld wil worden.

Voorbeeld: je besluit een oud fotoalbum te openen om iets van jezelf terug te vinden, maar je voelt direct een brok in je keel en legt het snel weer weg. Niet omdat je zwak bent, maar omdat die beelden iets aanraken wat nog niet verwerkt is.

Herbeleven of verwerken: het verschil dat alles verandert

Wat veel mensen niet doorhebben: je kunt jarenlang bezig zijn met je pijn, zonder dat je werkelijk heelt. Dat gebeurt als je blijft hangen in herbeleving. Je herkauwt het verhaal, denkt er steeds aan terug, praat er vaak over — maar je blijft in je hoofd.

Werkelijke verwerking vraagt iets anders. Niet herhalen, maar doorvoelen. Niet verklaren, maar toestaan. Pas als je de emotie zélf toelaat, zonder verhaal eromheen, kan de energie van de pijn oplossen. Dan wordt voelen een bevrijding, in plaats van een herhaling.

Voorbeeld: je merkt dat je telkens terugdenkt aan een ruzie uit het verleden. Je weet inmiddels precies wat er is gezegd, maar de lading blijft. Tot je op een rustig moment écht gaat zitten met het verdriet eronder — en merkt dat je daar al die tijd van bent weggelopen.

Of je betrapt jezelf erop dat je telkens door oude appgesprekken scrolt, hopend op een ander gevoel — maar het enige dat blijft, is een vage onrust.

Toelaten komt vóór loslaten

Veel mensen willen graag van oude pijn af, maar slaan daarbij onbewust een stap over: toelaten. Je kunt niets loslaten wat je nog niet volledig hebt gevoeld. De neiging om pijn snel 'te fixen' of weg te verklaren, houdt de pijn juist in stand.

Toelaten betekent: ruimte maken. Niet forceren, niet analyseren, maar zacht aanwezig zijn bij wat er is. Hoe meer je durft te voelen, hoe minder je vastzit. Loslaten is dan geen inspanning, maar een gevolg van je bereidheid om het niet langer vast te houden.

Lees in "Een Strategie voor Heling en Herstel van een Trauma" meer over hoe loslaten je kan helpen om pijn en angst te overwinnen en ruimte te maken voor herstel en innerlijke rust.

 Wekelijks een helder moment van rust en richting

Wat je probeert te vermijden houdt je vast

Wat we proberen te vermijden, houdt ons vaak precies vast. Veel mensen zijn bang dat als ze de oude pijn écht toelaten, die hen zal overspoelen. Maar in werkelijkheid is het niet de pijn die uitput — het is de constante inspanning om het te onderdrukken die moe maakt.

Het is als een bal die je onder water probeert te houden. Hoe harder je duwt, hoe meer kracht het kost, en hoe sneller hij terug omhoog schiet. Zo werkt het ook met oude pijn. Je hoeft hem niet meer onder water te drukken — je mag hem voorzichtig laten drijven.

Voorbeeld: iemand die zich altijd groot houdt. Ze lacht, helpt anderen, en is “de sterke” in haar omgeving. Maar vanbinnen voelt ze zich leeg. Niet omdat ze niets voelt, maar omdat ze al jaren niet toestaat om haar verdriet toe te laten. Ze denkt dat kwetsbaarheid haar zal breken. Tot ze op een dag beseft dat haar leegte geen zwakte is, maar een vergeten uitnodiging tot verzachting.

Wat je probeert te vermijden is zelden je echte vijand. Het is vaak het deel van jou dat heling zoekt — op een manier die zacht, echt en zonder haast mag zijn.

Conclusie: Van Herhaling naar Bevrijding

Oude pijn gaat niet vanzelf weg. Maar het vraagt ook niet om strijd. Wat het wél vraagt, is bereidheid: om te voelen wat je lang hebt weggeduwd, om toe te laten wat gezien wil worden, en om te stoppen met herhalen. Heling is niet altijd zacht — maar het is wel eerlijk. En bevrijdend.

Wanneer je leert het verschil te zien tussen herbeleven en verwerken, ontstaat ruimte. En in die ruimte kan iets nieuws ontstaan: rust, helderheid, vertrouwen. Want daar waar pijn ruimte krijgt, ontstaat vanzelf iets nieuws: een leven dat niet meer gebouwd is op vermijden, maar op vertrouwen. Niet omdat je het hebt afgedwongen, maar omdat je het ruimte hebt gegeven.

Soms is het niet nodig om méér te doen — alleen om minder mee te dragen.

Klik hier hoe jij verder kunt gaan

“Wat je durft toe te laten, hoef je niet langer vast te houden.”

En precies daar begint de werkelijke vrijheid.

Ontdek meer...

Hier zijn enkele andere artikelen die je verder kunnen begeleiden in je proces van heling en herstel:

• Erfelijke trauma’s loslaten: Vind vrijheid door patronen te doorbreken
  Ontdek hoe intergenerationeel trauma je leven kan beïnvloeden en hoe je deze cyclus kunt doorbreken.

• Bevrijd jezelf van innerlijke stalkers: Laat los wat je vasthoudt
  Begrijp hoe belemmerende overtuigingen en gedachten je vast kunnen houden en leer hoe je ze kunt loslaten.

• Emotionele ballast loslaten: Wetenschappelijke inzichten voor innerlijke rust
  Lees wetenschappelijke onderzoeken over de impact van loslaten op emotionele balans en innerlijke rust.

"Wat je niet loslaat, bepaalt je leven – wat je loslaat, maakt je vrij"

Veelgestelde vragen over oude pijn en heling

Hoe weet ik of ik pijn aan het verwerken ben of gewoon opnieuw beleef? Als je telkens hetzelfde verhaal vertelt of eraan denkt zonder dat het lichter wordt, ben je waarschijnlijk aan het herbeleven. Bij verwerking voel je de emotie echt, en merk je daarna verzachting of ruimte.

Waarom doet heling soms meer pijn dan ik verwacht? Omdat je stopt met onderdrukken. Wat naar boven komt, is wat er altijd al zat. De pijn wordt niet erger — je wordt er bewuster van. En dat is een stap richting vrijheid.

Is het normaal om weerstand te voelen tijdens dit proces? Ja, volledig. Weerstand is een beschermingsmechanisme. Het wil je weghouden van pijn, maar daarmee ook van heling. Zie het als een signaal, geen stopteken.

Wat als ik bang ben dat de pijn te groot is om te voelen? Dan is het juist belangrijk om te vertragen. Je hoeft het niet allemaal in één keer toe te laten. Je mag het in stapjes doen, op jouw tempo. Angst voor de pijn is vaak groter dan de pijn zelf.

Kan ik oude pijn loslaten zonder het helemaal te begrijpen? Ja. Begrip helpt soms, maar is niet nodig om los te laten. Het lichaam en je innerlijke ervaring weten vaak precies wat er nodig is — ook zonder dat je het cognitief snapt.

Wat als ik het gevoel heb dat ik vastzit en niets voel? Dan is het vaak geen gebrek aan gevoel, maar een beschermingslaag die nog actief is. Dat vraagt geen forcering, maar juist vertraging en aanwezigheid bij het ‘niets’. Vaak zit daar iets ouds verstopt.

Wekelijks een helder moment van rust en richting

Ontvang wekelijks inspiratie over loslaten, innerlijke vrijheid en persoonlijke groei — rustig, zuiver en rechtstreeks in je mailbox. Afmelden kan op elk moment

Groet,

Gerrit