Als niets zeker is: van schijnzekerheid naar vertrouwen in een open veld van mogelijkheden

Onzekerheid voelt vaak als een probleem dat je moet oplossen: je hoofd wil grip, plannen en garanties, terwijl je lichaam ondertussen in de waakstand schiet. Toch is onzekerheid ook een open veld waarin nog niets is vastgezet; juist daar liggen nieuwe mogelijkheden, andere paden en eerlijkere keuzes. Dit blog laat je voelen hoe je verschuift van vasthouden aan schijnzekerheid naar vertrouwen in jezelf, zodat niet-weten geen vijand meer is, maar een ruimte waarin iets nieuws mag ontstaan.

Drie vragen om even bij stil te staan 

• Waar in jouw leven merk je dat je zekerheid eist voordat je durft te bewegen? → Die plekken laten zien waar je vasthoudt aan schijnveiligheid in plaats van aan wat voor jou werkelijk klopt. 
• Wat vertelt je lichaam je wanneer je verstrikt raakt in ‘wat als’-scenario’s? → Spanning in adem, borst, kaken of buik laat vaak eerder dan je gedachten zien dat je in de greep bent van controle en angst. 
• Welke kleine stap kun je nú zetten in een richting die waar voelt, ook al is de uitkomst nog niet zeker? → Precies daar leer je loslaten wat je uit gewoonte vasthoudt en kies je voor beweging in plaats van stilstand.

Als niets zeker is, is alles mogelijk — de kracht van onzekerheid omarmen

Voor veel mensen is onzekerheid iets dat zo snel mogelijk weg moet. Je wilt weten waar je aan toe bent, een duidelijk pad, een plan dat klopt. Dat geeft even rust in je hoofd. Maar onder die laag van schijnzekerheid zit vaak iets anders: spanning in je lijf, piekergedachten en het gevoel dat je leven beperkter wordt dan je eigenlijk zou willen.

Wat niet vastligt, kan nog veranderen. Wat je niet weet, kan verrassend mooi zijn. Onzekerheid betekent dat de toekomst niet is dichtgetimmerd, maar open. Het is precies dat open stuk dat spannend voelt én waarin de meeste mogelijkheden zitten. Wie leert om niet tegen onzekerheid te vechten, maar ermee te bewegen, verschuift van overleven naar leven.

"Onzekerheid is niet het gat onder je voeten, maar de ruimte voor je volgende stap."

💡 Welke verandering in jouw leven zou meer ruimte kunnen krijgen als je niet eerst honderd procent zekerheid zou eisen?

De reflex naar zekerheid — bescherming die kan gaan knellen

We verlangen naar zekerheid, niet omdat we zwak zijn, maar omdat we onszelf proberen te beschermen. Tegen teleurstelling. Tegen het gevoel de controle kwijt te raken. Tegen het onbekende dat groter lijkt dan jij.

Die reflex is begrijpelijk. Je brein is gemaakt om gevaar te signaleren en risico’s te beperken. Dus zoekt het naar zekerheid: vaste plannen, duidelijke afspraken, bekende patronen.

Maar wat begint als bescherming, kan langzaam een kooi worden. Je stelt keuzes uit “tot je zeker weet dat het goed is”. Je houdt jezelf meer in dan je eigenlijk wilt, omdat je geen risico wilt lopen. Je blijft in werk, relaties of patronen hangen die niet meer kloppen, simpelweg omdat ze vertrouwd aanvoelen.

Echte veiligheid ontstaat niet door alles vast te zetten, maar door te voelen dat je kunt meebewegen met wat komt.

"Zekerheid stelt je hoofd gerust, maar echte veiligheid voel je in je lichaam."

Niet omdat je alles onder controle hebt, maar omdat je jezelf steeds terugvindt — ook als het anders loopt dan gedacht.

💡 Waar probeer jij jezelf te beschermen, en voel je tegelijk dat het je groei begint te belemmeren?

Veel mensen leven met een rijtje 'mitsen en maren' in hun hoofd: pas als het rustiger is, als je zeker weet dat het goed gaat, als je eerst nog iets bewijst. Die voorwaarden voelen verstandig, maar leggen een stille druk op je lijf en maken je wereld beperkter dan nodig. Wil je onderzoeken welke innerlijke voorwaarden jouw keuzes sturen en hoe je daar stap voor stap onderuit kunt komen? Lees meer in: Als mitsen en maren jouw leven bepalen – en hoe je terugkeert naar rust in jezelf 

Waarom onzekerheid zoveel spanning oproept — je hoofd wil grip, je lijf voelt gevaar

Onzekerheid raakt direct aan je behoefte aan controle. Zodra iets niet zeker is, kan je hoofd op volle toeren gaan draaien:

• Wat als het misgaat?
• Wat als ik het niet aankan?
• Wat als ik straks spijt krijg?

Je probeert alle scenario’s te overzien, alsof je met genoeg denktijd elk risico kunt uitsluiten. Ondertussen reageert je lichaam mee:

• je schouders gaan ongemerkt iets omhoog;
• je kaak klemt zich vast;
• je adem blijft hangen in je borst;
• je maag voelt onrustig.

Je systeem staat ‘aan’, klaar om in te grijpen bij dreigend gevaar — terwijl er feitelijk nog niets is gebeurd. Het onbekende wordt zo een soort onzichtbare vijand.

Zekerheid lijkt dan aantrekkelijk, maar is vaak een illusionair houvast. Wat vandaag “zeker” voelt, kan morgen veranderen: een reorganisatie, een relatie die toch schuurt, een lichaam dat een grens aangeeft. Vasthouden aan schijnzekerheid is als krampachtig proberen te blijven staan op drijfzand. Je houdt je vast aan wat zeker líjkt, terwijl je langzaam het contact verliest met wat je vanbinnen werkelijk nodig hebt. Hoe steviger je je vastklampt aan zekerheid, hoe moeilijker het wordt om los te laten wat eigenlijk niet meer klopt.

💡 Hoe merk jij in je dagelijkse leven dat jouw verlangen naar zekerheid je soms eerder beperkt dan beschermt?

Voorbeeld: iemand twijfelt al jaren over een carrièreswitch. Omdat hij zekerheid zoekt, blijft hij hangen in een baan die hem uitput. Hij weet precies wat er van hem verwacht wordt, maar voelt zich steeds leger. Pas wanneer hij erkent dat echte zekerheid van binnen komt, durft hij stap voor stap een nieuwe richting te kiezen. De angst blijft voelbaar, maar er komt ook iets anders bij: lucht, nieuwsgierigheid en een diepere eerlijkheid naar zichzelf.

Onzekerheid als motor voor groei — ruimte voor nieuwe beweging

Wanneer je niet langer alleen probeert onzekerheid weg te duwen, verandert er iets. Onzekerheid wordt dan geen vijand, maar een signaal: er is iets in beweging, iets is nog niet vastgelegd.

Juist omdat niet alles vaststaat, kun je opnieuw kiezen. Je wordt creatiever, kijkt met andere ogen naar je werk, je relaties, je dagelijkse keuzes. Je onderzoekt: Wat klopt eigenlijk nog voor mij? In plaats van je vast te bijten in één uitkomst, ga je meer spelen met mogelijkheden.

Wie onzekerheid toelaat, ontdekt vaak kanten van zichzelf die lang op de achtergrond stonden. Je laat stap voor stap los wat je uit gewoonte bent blijven vasthouden, zodat er ruimte komt voor wat vandaag wél bij je past:

• een talent dat nooit ruimte kreeg;
• een verlangen dat steeds werd uitgesteld;
• een behoefte aan rust of creativiteit die je jarenlang hebt genegeerd.

Voorbeeld: een vrouw wil al jaren iets met haar creativiteit doen, maar durft geen eerste stap te zetten. Ze wacht tot het “zeker” is dat het zal lukken. Wanneer ze besluit het onbekende toe te laten door één cursus te volgen, merkt ze dat er iets in haar wakker wordt. Niet omdat ze direct een groot plan heeft, maar omdat ze zichzelf weer voelt stromen.

💡 Welke beweging in jouw leven stel je nu uit, puur omdat je eerst helemaal zeker wilt zijn van de uitkomst?

Er zijn van die momenten waarop je midden in het niet-weten ineens merkt dat je weer kunt ademen.

Niet-weten is geen leegte, maar de plek waar jouw volgende waarheid kan verschijnen. Niet omdat je alles snapt, maar omdat je niet langer hoeft te doen alsof het zeker is. Precies daar laat onzekerheid haar kracht zien: ze maakt ruimte voor een leven dat klopt, in plaats van een leven dat alleen veilig lijkt.

Als niets zeker is, ligt alles open — leven in een veld van mogelijkheden

Onzekerheid betekent niet alleen dat je iets niet weet. Het betekent ook dat er nog niets is vastgezet. In dat open veld liggen meerdere wegen naast elkaar: paden die je al kent, maar ook richtingen waar je nog nooit eerder over hebt nagedacht.

Zolang je focust op wat er allemaal mis kan gaan, voelt dat open veld vooral bedreigend. Maar op het moment dat je durft te voelen wat jij eigenlijk verlangt, verschuift er iets. Dan wordt dezelfde openheid een ruimte waarin je mag onderzoeken, proberen, bijsturen.

Er kunnen nieuwe mensen op je pad komen, andere vormen van werk, een ander ritme van leven. Niet omdat je alles vooraf hebt uitgedacht, maar omdat je ruimte laat voor wat zich wil aandienen.

Als niets zeker is, ligt alles open — en jij mag voelen welke stap nu klopt voor jou.

💡 Waar in jouw leven kun je erkennen dat er meer mogelijk is dan het ene ‘veilige’ pad dat je voor jezelf hebt uitgetekend?

Hoe onzekerheid in je lichaam spreekt — signalen die je kunt leren lezen

Onzekerheid speelt zich niet alleen in je hoofd af. Je lichaam reageert minstens zo sterk.

Misschien herken je dit:

• je ligt in bed en je gedachten rennen vooruit naar morgen;
• je zit op de bank, maar voelt nog steeds de spanning van de dag in je borst;
• je staart naar je agenda en merkt dat je adem oppervlakkiger wordt.

Je ligt misschien naast iemand, maar vanbinnen ben je vooral bezig met een toekomst die nog niet eens bestaat.

Je lijf laat vaak eerder dan je hoofd zien dat je in de greep bent van “zeker willen weten”. Het vertelt je dat je in een soort waakstand staat.

In plaats van die signalen weg te duwen, kun je ze gebruiken als uitnodiging om te vertragen:

• even voelen waar je lijf gespannen is;
• bewust een paar keer dieper ademhalen;
• opmerken welke gedachten de spanning voeden.

Voorbeeld: iemand die veel piekert over ‘wat als’-scenario’s begint elke dag met een korte ademhalingsoefening. Ze zit even stil, voelt haar voeten op de grond en volgt haar adem naar haar buik. Het verandert niets aan de onzekerheid in haar leven, maar wél aan hoe haar systeem ermee omgaat. Ze is vaker aanwezig in het nu en merkt dat ze makkelijker kleine stappen durft te zetten, ook als de uitkomst niet vaststaat.

💡 Wat vertelt jouw lichaam je wanneer je de neiging hebt alles eerst zeker te willen weten?

Onzekerheid voel je vaak het eerst in je lijf, maar meestal probeert je hoofd het op te lossen. Wil je beter begrijpen wat er in je brein gebeurt als je blijft vasthouden, en hoe je lichaam juist de ingang wordt naar loslaten? In het blog Loslaten lukt niet met denken — het begint in je lichaam lees je hoe spanning, zenuwstelsel en nieuwe breinpaden samen werken aan echte verandering. Zo wordt loslaten geen truc in je hoofd, maar een veilige beweging in je hele systeem.

Meebewegen met wat nog openligt — leven in het nu

Onzekerheid leeft in de toekomst. Je zorgen gaan vrijwel altijd over wat er straks zou kunnen gebeuren: “Wat als het misloopt?”, “Wat als ik spijt krijg?”, “Wat als dit een verkeerde keuze is?”

Het enige wat echt beschikbaar is, is dit moment. Hoe meer je met je aandacht in het nu bent, hoe minder ruimte er ontstaat voor eindeloze doemscenario’s.

Leven in het nu betekent niet dat je geen plannen meer mag maken. Het betekent dat je voelt: de enige plek waar ik kan kiezen, ademen en bewegen is hier. Niet volgende week, niet volgend jaar, maar nu — in dit gesprek, deze stap, deze beslissing.

Onzekerheid wordt zo een decor waarin jij aanwezig blijft, in plaats van een golf die je meesleurt.

"Je hoeft de toekomst niet te beheersen om nu volledig aanwezig te mogen zijn."

💡 Hoe zou jouw leven veranderen als je iets minder tijd zou doorbrengen in toekomstige scenario’s, en iets meer in wat er nú daadwerkelijk gebeurt?

Onzekerheid in relaties — dichterbij komen zonder garanties

In relaties laat onzekerheid zich vaak scherp voelen. Je weet niet zeker waar de ander staat, hoe iets valt, of het goed blijft gaan. De verleiding is groot om die onzekerheid weg te managen:

• steeds peilen of alles nog goed is;
• gesprekken willen sturen zodat er geen conflict ontstaat;
• je woorden aanpassen om maar niets “verkeerds” te zeggen.

Aan de buitenkant lijkt dat zorgzaam, maar vanbinnen bouwt spanning zich op. Je voelt je minder vrij om jezelf te zijn. Je past je aan, of je houdt juist meer afstand om niet gekwetst te worden. Zolang je vasthoudt aan hoe het ‘veilig’ zou moeten zijn, wordt het moeilijk om los te laten wat jullie contact juist benauwt.

Onzekerheid toelaten in relaties betekent dat je kwetsbaarheid een plek geeft. Je durft uit te spreken wat je voelt, ook als je niet weet hoe de ander zal reageren. Je laat stiltes bestaan. Je luistert eerlijk, in plaats van alles vooraf te willen invullen.

Voorbeeld: een vrouw durft voor het eerst haar twijfels in haar relatie uit te spreken. Niet als beschuldiging, maar als eerlijk delen van haar binnenwereld. Het gesprek voelt spannend en oncomfortabel. Toch ontstaat er iets nieuws: meer eerlijkheid, meer nabijheid, meer ruimte om samen te onderzoeken wat voor beiden klopt.

💡 Wat zou er in jouw relaties kunnen veranderen als je niet langer wacht tot alles zeker voelt, maar eerlijker deelt wat er in jou leeft?

Leven met niet-weten — van vasthouden naar vertrouwen

Onzekerheid hoort bij leven. Hoe harder je probeert alle onzekerheid weg te werken, hoe meer je jezelf vastzet in controle, spanning en uitstel. Je leeft dan niet vanuit wat klopt, maar vanuit wat zogenaamd “veilig” is.

Loslaten betekent hier niet dat je roekeloos wordt of geen verantwoordelijkheid meer neemt. Het betekent dat je leert onderscheiden:

• waar je mag handelen en kiezen;
• waar je mag afwachten en voelen;
• waar je vasthoudt uit angst;
• en waar je mag vertrouwen dat je ook zonder garantie een stap kunt zetten.

Je verschuift van vasthouden aan zekerheid naar vasthouden aan jezelf:

"Je hoeft niet te weten hoe het afloopt, als je maar voelt dat het klopt waar je nu voor kiest."

• aan je waarden;
• aan je eerlijkheid;
• aan je vermogen om met het leven mee te bewegen.

Onzekerheid wordt dan geen tekort, maar een ruimte waarin iets nieuws kan ontstaan. Iets wat je niet had kunnen plannen, maar dat wel klopt voor jou.

💡 Wat zou er in jouw leven kunnen ontstaan als je niet langer wacht tot alles zeker is, maar nu al een kleine stap zet in de richting die voor jou waar voelt?

Wanneer onzekerheid spannend voelt, is de verleiding groot om alles juist strakker te gaan regelen. Toch brengt dat vaak meer spanning dan rust. In plaats van jezelf steeds harder toe te spreken dat je het onder controle moet houden, helpt het om te zien wat vasthouden je eigenlijk kost in je lijf, relaties en keuzes. In het blog De paradox van controle: waarom vasthouden je uitput – en hoe loslaten meer rust en ruimte geeft lees je hoe de beweging van controle naar loslaten er concreet uit kan zien in het dagelijks leven.

Onzekerheid is geen vijand die bestreden moet worden, maar een uitnodiging om te vertrouwen, te voelen en te groeien. Je hoeft niet alles te weten om in beweging te komen. Je mag beginnen terwijl het nog open is.

Durf het niet-weten ruimte te geven. Niet om iets te fixen, maar om jezelf toe te laten — precies zoals je nu bent.

Vrijheid begint niet bij méér doen, maar bij minder vasthouden.  

Begin met loslaten, stap voor stap →

Ontdek meer...

Hier zijn enkele andere artikelen die je verder kunnen begeleiden op je reis naar het loslaten van zekerheid en het omarmen van verandering:

• Vasthouden Doet Meer Pijn dan Loslaten
  Ontdek waarom het vasthouden aan zekerheid je meer pijn doet dan het durven loslaten en hoe dit je kan helpen om innerlijke vrijheid te vinden.
• Loslaten Bevrijdt uit Glazen Huisjes
  Hoe het loslaten van beperkende overtuigingen je helpt om uit de “glazen huisjes” van je eigen gedachten te ontsnappen en ruimte te maken voor nieuwe mogelijkheden.
• Bevrijdende Kracht van Loslaten
  Ontdek hoe loslaten niet alleen bevrijdend is, maar ook wetenschappelijk bewezen is. Door oude overtuigingen los te laten, creëer je ruimte voor groei en nieuwe mogelijkheden.

Veelgestelde vragen over onzekerheid en niet-weten

Waarom voelt onzekerheid zo onveilig, terwijl ik rationeel weet dat het erbij hoort?
Omdat je zenuwstelsel is ingericht op veiligheid en voorspelbaarheid. Zodra iets onbekend is, gaat je hoofd scenario’s maken om gevaar voor te zijn en reageert je lichaam met spanning. Rationeel kun je begrijpen dat onzekerheid bij het leven hoort, maar je systeem heeft tijd en ervaring nodig om te voelen dat je ook in het niet-weten oké bent.

Hoe kan ik omgaan met eindeloos piekeren over ‘wat als’? Piekeren is vaak een poging om zekerheid te creëren in je hoofd. In plaats van elk scenario uit te denken, helpt het om terug te komen bij het nu: voelen waar je lijf gespannen is, je adem volgen, één kleine stap kiezen die vandaag klopt. Niet alle "wat als"-vragen hoeven een antwoord; sommige vragen hebben vooral behoefte aan aanwezigheid.

Wat is het verschil tussen gezond voorbereiden en krampachtig controle zoeken?
Gezonde voorbereiding geeft rust: je treft redelijke maatregelen en kunt daarna weer ontspannen. Krampachtige controle voelt strak en onrustig; je blijft checken, herhalen en schuiven tot je moe bent. Het verschil merk je aan de onderstroom: voorbereiding laat ruimte, controle trekt samen en maakt je wereld kleiner.

Hoe kan ik mezelf helpen als mijn lichaam in de stress schiet door onzekerheid?
Begin bij het erkennen van wat je lijf laat zien: een hoge adem, gespannen schouders, een bonkend hart. Door even stil te staan, dieper te ademen en je aandacht naar je lichaam te brengen, geef je je systeem het signaal dat je niet direct in actie hoeft te schieten. Van daaruit kun je helder voelen welke kleine stap nu klopt, in plaats van te reageren vanuit paniek.

Hoe ga ik in relaties om met onzekerheid zonder mezelf te verliezen? Door eerlijk te blijven over wat er in jou leeft, ook als je niet weet hoe de ander zal reageren. In plaats van alles dicht te managen of je aan te passen, kun je oefenen met kwetsbaar spreken, luisteren en stiltes toelaten. Zo laat je de behoefte aan controle los en bouw je aan verbinding die niet gebaseerd is op garanties, maar op eerlijkheid en aanwezigheid.

Wekelijks een helder moment van rust en richting

Ontvang wekelijks inspiratie over loslaten, innerlijke vrijheid en persoonlijke groei — rustig, zuiver en rechtstreeks in je mailbox. Afmelden kan op elk moment

Groet,

Gerrit