Altijd zien wat niet lukt? Zo ga je kleine overwinningen herkennen en leven in het ritme van kleine stappen

In een wereld die vooral de grote prestaties belicht, is het makkelijk om voorbij te lopen aan de kleine bewegingen die je elke dag maakt. Terwijl jij vooral ziet wat er nog niet af is, is je systeem stil bezig met groeien, oefenen, herstellen. Juist die bescheiden momenten van vooruitgang zijn vaak de plekken waar je innerlijke rust, zelfvertrouwen en veerkracht ontstaan.

Drie vragen om even bij stil te staan 

• Waar merk je in je lichaam dat een kleine overwinning je goed doet? → Vaak zakt je adem iets, ontspannen je schouders of voel je een fractie meer ruimte in je borst of buik. 
• Welke gedachte in jouw hoofd maakt kleine stappen snel ‘niet belangrijk genoeg’? → Door die gedachte te herkennen, zie je hoe je je eigen vooruitgang soms onzichtbaar maakt.
•  Welke kleine, haalbare stap kun jij vandaag zetten die past bij wat jij nodig hebt? → Eén concrete keuze laat je zenuwstelsel ervaren dat verandering in kleine bewegingen mag beginnen.

Het Vieren van Kleine Overwinningen: Elke Stap Vooruit Telt

We raken daardoor vaak gewend om onze dagen te beoordelen op wat nog niet af is: de openstaande taken, de doelen die we nog niet gehaald hebben. Onder die laag van ‘nog niet genoeg’ vinden elke dag kleine verschuivingen plaats: keuzes die je nét anders maakt, momenten waarop je eerlijker bent naar jezelf, een pauze die je jezelf gunt. Daar, in die bescheiden bewegingen, begint de ontspanning en groeit je vertrouwen.

Misschien herken je het: je dag eindigt met een lijst in je hoofd van alles wat níet gelukt is. Wat nog openstaat. Wat beter had gekund. Zelden sta je stil bij dat ene gesprek waarin je toch eerlijker was dan anders, dat kwartiertje wandelen, het mailtje dat je nu wél hebt gestuurd, of dat je vandaag even op tijd bent gestopt.

Juist daar, in die kleine verschuivingen, wordt zichtbaar dat je in beweging bent.

"Je groeit niet in sprongen, maar in kleine verschuivingen die je bijna over het hoofd ziet."

Waarom kleine overwinningen zoveel betekenen — ook als je hoofd ze wegwuift

In de drukte van alledag is je aandacht vaak gericht op het grote plaatje: het afgeronde project, de grote stap in je carrière, het afgeronde traject, de zichtbare verandering. Je brein is geneigd om te scannen op wat er ontbreekt. Het ziet gaten, niet de bakstenen die er al liggen.

Kleine overwinningen gaan daar dwars doorheen. Het zijn de momenten waarop je wél iets afrondt, wél een grens aangeeft, wél een nieuwe keuze oefent — ook al lijkt het van buitenaf onbeduidend. Voor jouw zenuwstelsel en zelfbeeld maken ze een wereld van verschil.

Voorbeeld: je weet dat je je regelmatig verliest in werk. Overwerken is bijna vanzelfsprekend geworden. Eén avond besluit je om op de afgesproken tijd je laptop dicht te doen, ook al roept er nog van alles. Je loopt naar buiten, haalt een keer diep adem en merkt dat je lichaam even mag uitrusten. Aan de buitenkant is er niets spectaculairs gebeurd. Vanbinnen heb je een patroon doorbroken.

Je hoofd kan denken: "Stel je niet aan, het is maar een uur eerder stoppen." Maar je lichaam weet beter. Je zenuwstelsel registreert: er is zorg voor mij. Dit soort kleine overwinningen maken dat je langzaam anders naar jezelf gaat kijken: als iemand die kán kiezen en niet alleen maar geleefd wordt.

💡 Welke kleine overwinning heb jij vandaag al behaald, ook al vond je hem op het eerste gezicht niet noemenswaardig?

Wat zijn kleine overwinningen — en waar herken je ze in jouw dag?

Kleine overwinningen zijn de momenten waarop jij bewust iets anders doet dan je automatische patroon. Het gaat niet om de omvang van de stap, maar om de richting. Je beweegt weg van vasthouden aan het oude, en kiest voor iets dat beter klopt voor jou.

Dat kan er verrassend eenvoudig uitzien:

• je stuurt één mail waar je al weken tegenop zag;
• je belt eindelijk die ene persoon terug;
• je legt je telefoon weg tijdens een gesprek;
• je kiest voor een korte wandeling in plaats van nog een halfuur scrollen;
• je ademt één keer rustig in en uit voordat je antwoord geeft.

Voorbeeld: iemand die gewend is alles met humor weg te lachen, zegt tijdens een etentje: "Eigenlijk ben ik gewoon moe." De stilte die daarna valt, voelt spannend én eerlijk. Het is een subtiele overwinning op het patroon om alles licht te houden, terwijl er vanbinnen iets anders speelt.

Kleine overwinningen zijn vaak niet zichtbaar voor de buitenwereld. Ze spelen zich af in hoe jij reageert, hoe je ademt, welke woorden je wél of juist niet uitspreekt. Precies daarom is het zo belangrijk dat jij ze zelf leert herkennen en erkennen. Als jij er niet bij stil staat, glippen ze voorbij alsof ze nooit hebben bestaan.

"Wat je niet erkent als stap, voelt al snel alsof er niets gebeurt — terwijl je allang in beweging bent."

💡 Als je terugkijkt op de afgelopen week: welke drie subtiele keuzes hebben je toch een beetje dichter bij jezelf gebracht?

Een kleine overwinning kan ook zijn dat je in een gesprek besluit meer te luisteren dan te vullen, te overtuigen of te adviseren. Juist in zulke momenten merk je hoeveel rust er ontstaat als je niet alles hoeft op te lossen, maar gewoon aanwezig mag zijn bij jezelf en bij de ander. Luisteren wordt dan niet iets ‘extra’s’, maar een stille, dagelijkse manier om in verbinding te blijven en stap voor stap anders te kiezen. Lees meer in: De kunst van het luisteren – van reageren naar ontmoeten in je relaties.

Loslaten van perfectie — ruimte maken om vooruitgang te zien

Eén van de grootste blokkades om kleine overwinningen te zien, is het idee dat het pas telt als het groot, zichtbaar of perfect is. Je innerlijke criticus fluistert:

• "Ja, maar het is nog lang niet genoeg."
• "Iedereen kan dit, waarom zou ik dit vieren?"
• "Eerst maar eens écht volhouden, dan mag ik tevreden zijn."

Zo houd je jezelf gevangen in een vorm van vasthouden: vasthouden aan een beeld van wie je zou moeten zijn, hoe snel het zou moeten gaan, hoe het eruit zou moeten zien. Zolang dat beeld de maatstaf is, blijft elke stap tekortschieten.

Loslaten van perfectie betekent dat je niet langer wacht tot het eindresultaat daar is om jezelf erkenning te geven. Je verschuift je aandacht van het doel naar de beweging. Je gaat zien dat oefenen ook telt, dat terugvallen menselijk is en dat elke kleine verschuiving in gedrag een signaal is dat je systeem aan het leren is.

Voorbeeld: een vrouw die moeite heeft met het stellen van grenzen zegt vandaag voor het eerst vriendelijk "nee" tegen een extra taak op haar werk. Ze voelt haar hart sneller kloppen, haar schouders gespannen. Toch blijft ze bij haar antwoord. ’s Avonds is de reflex om te denken: "Ik had duidelijker moeten zijn, ik deed het vast onhandig." Maar als ze bewust stilstaat, merkt ze: ik héb het gedaan. Dat is de overwinning.

"Loslaten van perfectie betekent dat je de lat niet lager legt, maar dat je jezelf onderweg niet meer verlaat."

💡 Welke gedachte over ‘pas tevreden mogen zijn als het perfect is’ zou jij vandaag een stukje mogen loslaten?

Achter perfectie schuilt vaak een stille laag van hoge verwachtingen: je moet meer, beter, sneller, terwijl je lijf allang aangeeft dat het zo genoeg is. Kleine overwinningen vieren wordt lastig zolang een innerlijke meetlat alles direct afkeurt. Door te zien waar jouw drang naar presteren vandaan komt, ontstaat er ruimte om milder te worden en stappen reëel te houden. Lees meer in: Stel jij Hoge Verwachtingen aan jezelf?.

Hoe kleine overwinningen je gewoonten en je zenuwstelsel versterken

Ons brein en zenuwstelsel leren via herhaling. Niet via één groot inzicht, maar via veel kleine ervaringen die dezelfde richting op wijzen. Elke keer dat jij een kleine stap zet die klopt voor jou, geef je je systeem een nieuw signaal: "Zó kan het ook."

Denk aan iemand die meer rust in zijn dag wil. Hij besluit elke ochtend tien minuten eerder op te staan om even stil te zitten of rustig een kop koffie te drinken. De eerste dagen voelt het kunstmatig. Maar na een week merkt hij dat zijn adem rustiger is als hij de dag begint. Na een maand voelt het als een ankerpunt in plaats van een taak.

Kleine overwinningen zijn als zachte herhalingen richting een nieuw patroon. Ze bouwen niets op met grote gebaren, maar met stille consistentie.

Ook hier speelt je lichaam een sleutelrol. Elke keer dat je een keuze maakt die goed is voor jou — een grens, een pauze, een eerlijk gesprek — ontspant er iets in je systeem. Je hartslag zakt, je spieren worden zachter, je adem wordt dieper. Op den duur gaat je lichaam dit herkennen als een veiliger basisstand.

"Je zenuwstelsel leert niet van wat je je voorneemt, maar van wat je herhaald leeft."

Daarnaast helpen kleine overwinningen je om je aandacht te verschuiven van wat er ontbreekt naar wat er al is. In plaats van alleen de onafgevinkte taken te zien, merk je ook het telefoontje dat je wél pleegde, het klusje dat wél afgerond is, het gesprek dat wél eerlijker was dan anders. Dat maakt je innerlijke verhaal zachter.

💡 Welke herhaalbare, kleine keuze zou jij de komende week als oefening kunnen zien in plaats van als verplichting?

Kleine overwinningen in tijden van stress en onzekerheid

Juist als het leven veel van je vraagt — een hoge werkdruk, zorgen om gezondheid, spanning in relaties — is het verleidelijk om vooral te kijken naar alles wat niet lukt. Je hoofd draait overuren, je slaap is onrustig en je lichaam staat bijna permanent ‘aan’.

In zulke periodes voelt het woord ‘overwinning’ soms misplaatst. En toch kan juist dan het erkennen van kleine stappen het verschil maken tussen verdrinken en drijven.

Voorbeeld: iemand zit midden in een scheiding en merkt dat de dagen in elkaar overvloeien. De emoties zijn intens, de zorgen groot. Eén ochtend besluit hij om, voordat hij zijn telefoon pakt, drie keer diep in en uit te ademen en even bij zichzelf in te checken: "Hoe is het eigenlijk met mij?" Die paar seconden veranderen de situatie niet, maar ze veranderen wél hoe hij erin staat. Hij voelt een fractie meer ruimte.

Of neem een periode van ziekte of herstel. Soms voelt douchen al als een berg. Toch stap je eronder, ook al duurt het kort. Je lichaam herinnert zich: ik kan dit nog. Het is niet het grote succes van vroeger, maar het is een overwinning in de context van nu.

Kleine overwinningen helpen je in stressvolle tijden om niet volledig samen te vallen met alles wat zwaar is. Ze laten je zien: er is óók iets dat lukt, iets wat jij wél kunt doen, al is het beperkt. Dat relativeert niet de pijn, maar het geeft je zenuwstelsel een ander anker dan alleen overleven.

💡 Wanneer heb jij voor het laatst bewust stilgestaan bij iets dat wél lukte te midden van stress of tegenslag?

Zelfcompassie: de ondergrond waarop elke stap mag tellen

Zonder zelfcompassie blijven kleine overwinningen onzichtbaar. Je kunt nog zulke mooie stappen zetten, als een innerlijke stem alles direct relativeert of afkraakt, voelt het alsnog alsof je faalt.

Zelfcompassie betekent dat je eerlijk ziet wat er gebeurt, zónder jezelf onderuit te halen. Je erkent dat je het soms lastig vindt, dat je niet alles in één keer kunt en dat je onderweg fouten maakt. En precies dat maakt ruimte om kleine stappen te zien voor wat ze zijn: moedige bewegingen in een menselijk leven.

Voorbeeld: een student worstelt al dagen met concentratie. De stapel werk groeit. Op een avond lukt het om één hoofdstuk door te nemen. Zijn eerste gedachte is: "Het is veel te weinig." Maar dan kiest hij bewust een andere reactie. Hij ademt uit en zegt hardop: "Dit is wat vandaag gelukt is, en dat is genoeg voor nu." Hij voelt dat zijn schouders iets zakken. De situatie is niet opgelost, maar hij is gestopt met zichzelf te straffen.

Soms is de overwinning niet dat je dóórgaat, maar dat je even stopt. Dat je een taak neerlegt, een afspraak afzegt, of toegeeft dat je moe bent. Ook dat is een vorm van loslaten: loslaten dat je altijd maar door moet, dat je alles moet kunnen, dat pauze een zwakte is.

"Zelfcompassie betekent dat je niet alleen je successen viert, maar ook erkent hoe moeilijk het soms is om überhaupt in beweging te blijven."

💡 Op welke momenten van de dag zou jij jezelf iets vaker een zachte erkenning kunnen geven in plaats van kritiek?

Tevreden zijn met jezelf voelt voor veel mensen als iets dat je pas mag als je genoeg hebt gepresteerd. Zolang je blijft luisteren naar een strenge innerlijke stem, wordt het bijna onmogelijk om kleine overwinningen echt te laten landen. Echte mildheid ontstaat wanneer je ziet wat ontevredenheid je probeert te beschermen én durft los te laten dat je eerst anders moet zijn dan nu. Lees meer in: Wanneer tevreden zijn met jezelf geen eindpunt is — maar het begin van rust.

Conclusie: Elke stap telt — leven in het ritme van kleine bewegingen

Het vieren van kleine overwinningen gaat niet over jezelf overschreeuwen of doen alsof alles fantastisch gaat. Het gaat erom dat je eerlijk ziet wat er al wél in beweging is, en dat je bereid bent die beweging serieus te nemen.

Vrijheid ontstaat zelden in één grote sprong. Ze groeit in de dagelijkse keuzes die je maakt:

• één keer bewust "nee" zeggen;
• één mail wél versturen;
• één gesprek waarin je eerlijker bent dan anders;
• één moment waarop je naar buiten stapt in plaats van te blijven scrollen;
• één ademhaling waarin je voelt: hier ben ik.

Misschien voelt het onbeduidend. Maar als je terugkijkt, zijn dit vaak precies de momenten die je leven kantelen. Niet dramatisch, wel wezenlijk. Het zijn de schakels tussen vasthouden aan het oude en loslaten wat niet meer past.

Stel je voor dat je later — veel later — terugkijkt op je leven. De kans is klein dat je je alle grote doelen en mijlpalen nog levendig herinnert. Wat vaak blijft, zijn de kleine, stille momenten waarop je iets anders deed dan je gewend was: die ene keer dat je eerlijk zei dat het je te veel werd, dat gesprek waarin je echt luisterde, die wandeling die je nam in plaats van nog een avond door te werken. Dat zijn de momenten waarop je, soms onbewust, voor jezelf koos.

Elke kleine overwinning is een manier waarop je vandaag alvast meebouwt aan dát verhaal. Niet het verhaal van perfectie, maar het verhaal van iemand die stap voor stap leert om trouw te zijn aan wat klopt.

"Je leven verandert niet op het moment dat je je doel bereikt, maar in alle kleine keuzes waarmee je ernaartoe beweegt."

Misschien is de enige vraag die nu nog overblijft:

"Welke kleine overwinning wil jij vandaag bewust vieren — en hoe ga je jezelf daarin écht erkennen?"

Vrijheid begint niet bij méér doen, maar bij minder vasthouden.  

Begin met loslaten, stap voor stap →

Ontdek meer...

Wil je meer leren over loslaten, samenwerking en de waarde van verschillende perspectieven? Hier zijn enkele aanvullende artikelen die je inspireren en praktische inzichten bieden:

• Stille Helden: De Kracht van Goedheid in het Alledaagse Leven
  Ontdek hoe kleine gebaren van goedheid onze relaties versterken en ons helpen om het goede in anderen te zien.
• Het Essentiële Huwelijk van Bewustzijn en Compassie
  Leer hoe bewustzijn en compassie hand in hand gaan om verbinding en begrip te verdiepen in zowel persoonlijke als professionele relaties.

Veelgestelde vragen over kleine overwinningen

Wat bedoel je in dit blog precies met ‘kleine overwinningen’? Met kleine overwinningen bedoel ik de momenten waarop je bewust iets anders doet dan je automatische patroon, hoe klein ook. Het gaat niet om de grootte van de stap, maar om de richting: weg van vasthouden aan het oude en naar keuzes die beter kloppen voor jou.

Waarom vind ik het zo lastig om mijn kleine overwinningen serieus te nemen? Vaak omdat een innerlijke criticus blijft herhalen dat het ‘nog niet genoeg’ is of dat het pas telt als het perfect is. Daardoor schuif je je eigen stappen meteen aan de kant en voelt het alsof er niets gebeurt, terwijl je in werkelijkheid al in beweging bent.

Hoe helpen kleine overwinningen mij om meer rust te voelen in mijn lichaam?
Elke keer dat je een kleine keuze maakt die goed is voor jou — een grens, een pauze, een eerlijk gesprek — krijgt je zenuwstelsel het signaal dat het iets veiliger is. Op termijn gaat je lichaam deze nieuwe ervaringen herkennen als een rustiger, steviger basis.

Wat is de rol van zelfcompassie bij het vieren van kleine overwinningen? Zonder zelfcompassie veeg je kleine stappen zo van tafel en blijft vooral het gevoel van tekort over. Met zelfcompassie kun je eerlijk zien wat moeilijk is én erkennen wat je wél hebt gedaan, zodat elke kleine beweging mag tellen in plaats van direct te worden afgekeurd.

Hoe begin ik als het nu vooral voelt alsof ik ‘te weinig’ doe? Door het bewust heel klein te maken: kies één concrete, haalbare stap voor vandaag en besluit die stap ook echt als overwinning te zien. Hoe vaker je dit oefent, hoe meer je gaat merken dat je verhaal over ‘te weinig’ verschuift naar een verhaal over iemand die wél in beweging is.

Wekelijks een helder moment van rust en richting

Ontvang wekelijks inspiratie over loslaten, innerlijke vrijheid en persoonlijke groei — rustig, zuiver en rechtstreeks in je mailbox. Afmelden kan op elk moment

Groet,

Gerrit