Uitdagingen aangaan: niet langer vluchten voor wat schuurt, maar jezelf stap voor stap ontmoeten

Omarmen in plaats van ontwijken betekent dat je niet langer wegloopt van wat in jou schuurt, maar het rustig onder ogen komt. Zolang je vasthoudt aan controle, oude verhalen en beschermingsmotieven, heeft het probleem jou in de macht; door de onderliggende pijn te voelen en stap voor stap los te laten, krijg jij weer ruimte om te kiezen. Vrijheid ontstaat precies daar waar je blijft bij wat je het liefst zou vermijden.

Drie vragen om even bij stil te staan

• Waar in je lichaam voel jij als eerste dat iets je eigenlijk te veel wordt? → Je lijf laat vaak eerder dan je hoofd zien waar je nog vasthoudt: in een gespannen adem, strakke schouders of een knoop in je buik. 
• Welke gedachte vertelt jou dat je beter kunt weglopen dan iets aangaan? → Meestal is het een beschermende gedachte als “dit heeft toch geen zin” of “laat maar”, die je weghoudt bij wat echt gezien wil worden. 
•  Welke kleine keuze kun jij vandaag maken om niet te vluchten voor wat schuurt, maar erbij te blijven? → Eén eerlijk gesprek, een korte stiltewandeling of een paar bewuste ademhalingen bij spanning maken de beweging van vermijden naar omarmen direct concreet.

Omarmen in plaats van ontwijken — de kracht van het aangaan van wat in jou schuurt

Er zijn periodes in je leven waarin het lijkt alsof alles tegelijk op je afkomt. Spanningen op je werk, gedoe in relaties, een lijf dat protesteert, een verlies dat je nog niet hebt kunnen plaatsen. Je hoofd wil vooral vooruit – oplossen, doorgaan, sterk zijn – maar ergens vanbinnen weet je: hier wil iets gezien worden.

Dat is het punt waarop een uitdaging meer wordt dan een lastige situatie. Het wordt een uitnodiging. Niet om harder te vechten, maar om eerlijker te kijken. Want zolang je wegloopt voor wat schuurt, hééft het probleem jou in de greep. Zodra je blijft staan en je omdraait naar wat pijn doet, kom jij weer aan het stuur.

"Wat je vasthoudt om niet te voelen, houdt jou juist vast waar je niet wilt zijn."

De Confrontatie met Onszelf — wat er in jou gezien wil worden

Het leven stelt ons keer op keer op de proef. Niet uit wreedheid, maar vanuit de uitnodiging tot bewustwording, groei en zelfbevrijding. Elke uitdaging die op je pad komt, daagt je uit om in de spiegel te kijken: durf je werkelijk te zien wat er in je leeft?

Voorbeeld: Je merkt dat je steeds prikkelbaar reageert op een collega of partner. Aan de buitenkant gaat het over dat ene mailtje, die opmerking, dat vergeten detail. Maar als je eerlijk bent, voel je dat het dieper zit: een gevoel niet serieus genomen te worden, niet belangrijk te zijn, er alleen voor te staan. Daar wordt het spannend – precies daar begint de echte confrontatie met jezelf.

Je hebt op zo’n moment altijd twee bewegingen: wegkijken of aankijken. Wegkijken betekent: verklaren, bagatelliseren, de schuld buiten jezelf leggen. Aankijken betekent: voelen wat er raakt, ook als je het liever niet wilt voelen. In dat verschil wordt voelbaar wie er de macht heeft: het probleem over jou, of jij over het probleem.

💡 In welke situatie merk jij dat je aan de buitenkant gewoon doorgaat, terwijl je vanbinnen voelt dat er iets in je gezien wil worden?

Waarom We Uitdagingen Vaak Vermijden — en hoe dat je vrijheid kost

Als iets ongemakkelijk voelt, is het logisch dat je geneigd bent om het uit de weg te gaan. Je zoekt afleiding, stelt uit, rationaliseert of vult de stilte met actie. Je opent nog een app, vult je agenda, begint een nieuwe taak – alles om maar niet te hoeven zakken in wat je lijf al een tijdje aangeeft.

Maar wat je daarmee vaak vermijdt, is het contact met jezelf. Met wat pijn doet. Of confronterend voelt. Dat is menselijk: je systeem kiest liever voor wegtrekken dan voor voelen. Alleen ligt juist daar, onder die pijn, de ingang naar bevrijding.

Ontwijking is daarmee een stille vorm van vasthouden: je houdt vast aan schijnveiligheid en aan het bekende, zelfs als het je uitput. Loslaten begint waar je bereid bent om onder de last te kijken: welk motief drijft mij hier, wat probeer ik te voorkomen, wat wil er eigenlijk gezien worden?

"Wat je vandaag ontwijkt, blijft je morgen nog steeds vasthouden."

Ontwijking lijkt even rust te geven, maar het legt een sluier over je mogelijkheden. Wat je niet aankijkt, blijft invloed uitoefenen – vaak op een manier die je belemmert. Het vermijden van uitdagingen is zelden een bewuste keuze, maar eerder een oud beschermingsmechanisme. Misschien leerde je vroeg: "niet zeuren maar doorgaan", "kop omhoog en doorlopen", of "doe maar normaal, dan is het goed". Die regels beschermen, maar sluiten je ook af.

En toch… diep vanbinnen weet je vaak precies waar je nog iets hebt te ontmoeten.

💡 Welke uitdaging in jouw leven schuif je steeds voor je uit omdat ze te confronterend voelt – en wat merk je in je lichaam zodra je eraan denkt?

De Illusie van Controle — als grip je juist gespannen houdt

Veel mensen zoeken grip – controle over emoties, omstandigheden, relaties. Je wilt je veilig voelen, weten waar je aan toe bent, verrast worden alleen als het leuk is. Controle lijkt dan een goed idee.

Juist dat controle willen houden, is vaak de reden waarom je niet groeit. Je wilt pas iets aankijken als je weet dat het oplosbaar is, of als je zeker weet dat het je niet zal overweldigen. Maar zo werkt echte groei niet.

Voorbeeld: Iemand blijft in een onprettige werksituatie zitten, omdat het veiliger voelt dan het onbekende van iets nieuws. In gedachten is hij daar al lang weg, maar in het echt blijft hij precies doen wat hij altijd deed. Die veiligheid is schijn. Ondertussen verdwijnt zijn energie, vreugde en zelfvertrouwen. Zijn systeem blijft spanning dragen voor een situatie die allang niet meer klopt.

Pas wanneer hij de onzekerheid omarmt – het gesprek aangaat, steun vraagt, onderzoekt wat hij wél wil – ontstaat er ruimte voor iets beters. Niet omdat alles ineens gemakkelijk wordt, maar omdat hij geen gevangene meer is van zijn eigen controle.

💡 Waar probeer jij controle te houden, terwijl je diep vanbinnen weet dat juist het aangaan van het onbekende je meer zal brengen?

Zelfconfrontatie: Spiegel van je Binnenwereld — zacht kijken naar wat in jou leeft

Elke uitdaging is een kans om jezelf te ontmoeten. Niet alleen de sterke, moedige kant, maar juist ook de gekwetste, twijfelende en zoekende delen in jezelf. En precies daar ligt de sleutel tot werkelijke verandering.

Loslaten en vasthouden zijn daar de twee bewegingen. Vasthouden is: blijven hangen in het verhaal, in controle, in gelijk willen krijgen, in de oude uitleg over jezelf. Loslaten is: het onderliggende motief erkennen – de angst, de behoefte, de pijn – en jezelf toestaan om dat niet langer te laten sturen. Je laat niet de situatie los, maar wat jij van binnen vasthoudt.

Wanneer je jezelf echt durft aan te kijken, zonder oordeel maar met nieuwsgierigheid, ontdek je wat je nodig hebt. Misschien gaat het niet om "sterker worden", maar om zachter kijken. Misschien is de les niet vechten, maar voelen. Niet harder je best doen, maar eerlijker worden over wat je raakt.

Voorbeeld: Een vrouw merkt dat ze steeds botst met haar partner. In plaats van de schuld buiten zichzelf te leggen, kijkt ze naar binnen. Ze ontdekt dat ze bang is om niet gezien te worden – een oude pijn die opnieuw getriggerd wordt. Als ze dat onder ogen ziet, voelt ze ook de schaamte, de boosheid, het verdriet dat daaronder ligt. Pijnlijk, maar ook bevrijdend: het conflict gaat niet meer alleen over "de ander doet dit of dat", maar over wat zij in zichzelf mag helen.

Door dit onder ogen te zien, verandert niet alleen de relatie, maar ook haar eigen kracht. Ze hoeft minder te vechten voor aandacht, omdat ze zichzelf serieuzer neemt.

💡 Wat durf jij in jezelf nog niet helemaal te zien – en zou juist dát je kunnen bevrijden?

Pijn Vermijden of Leven Voelen? — de beweging naar binnen maken

Een diepe valkuil bij het aangaan van uitdagingen is dat je ze benadert als iets dat opgelost moet worden. Alsof je innerlijke processen obstakels zijn die uit de weg geruimd moeten worden. Je voelt pijn opkomen en ergens in jou gaat meteen een onzichtbare knop om: weg hiervan, nu. Maar dat is precies het moment waarop je jezelf kwijt kunt raken.

We zijn gewend om bij pijn van binnen naar buiten te bewegen: afleiding zoeken, druk worden, harder werken, relativeren. Terwijl bevrijding precies de omgekeerde beweging vraagt: van buiten naar binnen. Onder de pijn die je nu liever ontwijkt, ligt vaak de laag die je eigenlijk nodig hebt – de waarheid, de rouw, de grens, de behoefte die gezien wil worden.

Loslaten begint precies daar waar je niet meer wegloopt van die pijn, maar er met aandacht bij blijft.

Er is een wezenlijk verschil tussen een probleem willen oplossen, en jezelf werkelijk durven ontmoeten in wat je voelt. Wie enkel focust op oplossen, blijft hangen in de gedachte dat er iets mis is. Maar wie durft te voelen, ontdekt vaak dat er niets stuk is – alleen iets onbegrepen. En precies in dat onbegrepen stuk, onder de pijn, ligt de beweging naar vrijheid.

Voorbeeld: Je merkt dat je hartslag omhoog schiet als je een lastige mail ziet binnenkomen. Oplossen is: zo snel mogelijk antwoorden, wegwerken, dichtzetten. Ontmoeten is: even blijven zitten, je adem volgen, voelen wat er precies gebeurt. Misschien voel je angst om afgewezen te worden, misschien schaamte, misschien boosheid. Door dat te erkennen, ontspan je al een stukje – zonder dat de situatie aan de buitenkant veranderd is.

Dat verschil opent een nieuw pad: van strijd naar zijn, van controle naar contact, van vermijden naar aanwezig zijn.

Wil je beter voelen wat er in je leeft in plaats van te blijven hangen in labels als 'boos', 'bang' of 'gestrest'? Lees in Emoties of Gevoelens: Waarom Jij Het Verschil Vaak Mist (en Wat Dat Je Kost) hoe je het onderscheid maakt tussen gevoelens in je lijf en emoties in je hoofd, en hoe dat meer rust en helderheid geeft.

💡 Wat probeer jij al een tijd op te lossen – en wat zou er gebeuren als je het niet oplost, maar ontmoet in je lijf, je adem en je gedachten?

De Worsteling: je weet het wel, maar je doet het niet — vastzitten tussen inzicht en beweging

Veel mensen herkennen dit: je wéét dat het beter is om iets aan te gaan. Je hebt er boeken over gelezen, je volgt podcasts, je herkent jezelf in dit soort teksten. En toch merk je dat je in de praktijk vaak terugschiet in uitstellen, afleiden, wegduwen.

Voorbeeld: Je voelt al maanden dat een gesprek met iemand belangrijk is. Elke keer als je eraan denkt, trekt je maag samen. Je besluit: "ik ga het doen". Maar op het moment dat je wilt bellen, ga je eerst nog even opruimen, mail bijwerken, social media checken. Voor je het weet, is de dag voorbij – en lijkt het "gewoon niet uitgekomen".

Dit is geen zwakte; dit is hoe bescherming werkt. Je systeem probeert je weg te houden bij wat als gevaarlijk voelt. Alleen: precies daar, in die vermijding, blijf je gevangen.

"Je doet niets fout als je uitstelt – maar je bevrijdt jezelf pas als je het uitstelt gaat aankijken."

Je hoeft jezelf dus niet af te keuren om deze patronen. Wel kun je eerlijk worden: hier loop ik weg, hier laat ik het probleem beslissen. Dat moment van helderheid is vaak het begin van een andere keuze.

💡 Waar in je leven merk je dat je steeds zegt dat je iets gaat aangaan, maar het toch weer voor je uitschuift?

Van Ontwijking naar Omarming — leren blijven bij wat schuurt

De grootste verandering begint niet buiten je, maar in de manier waarop je omgaat met ongemak. Kun je jezelf trainen om niet weg te lopen, maar juist dichterbij te komen? Dat is wat zelfconfrontatie vraagt: vertragen, kijken, voelen. Niet om het op te lossen, maar om het echt te ontmoeten.

Je kunt dat heel concreet doen:

• Merk op wat er in je lijf gebeurt zodra iets je triggert: je adem, je schouders, je buik, je kaken.
• Sta even stil bij de gedachte die omhoogkomt: "dit kan ik niet", "straks gaat het mis", "ik stel me aan".
• Stel jezelf dan één vraag: wat als ik nu niet wegga van dit gevoel, maar er een paar ademhalingen bij blijf?

Het vraagt moed. Maar het geeft helderheid. En rust. Want wat je aankijkt, verliest zijn greep op jou. Dan heeft de situatie niet langer jóu in de macht – jij krijgt weer grip op hoe je ermee omgaat.

"Loslaten is niet dat het verdwijnt, maar dat het jou niet langer bestuurt."

Voorbeeld: Een man voelt zich al jaren onzeker in gezelschap. Hij denkt dat hij niet interessant genoeg is. Maar tijdens een stiltewandeling merkt hij: het is niet dat anderen hem wegduwen – hij gelooft zelf dat hij weinig te bieden heeft, en trekt zich daardoor terug. Alleen al dat inzicht verandert zijn houding. Hij hoeft niemand te overtuigen, hij mag vooral zelf aanwezig zijn.

Wil je ervaren hoe stilte je kan helpen om niet weg te lopen van wat schuurt, maar in gesprek te komen met jezelf? Lees in Stilte en Innerlijke Dialoog: Loslaten in een Wereld vol Ruis hoe momenten van stilte juist helderheid, rust en richting kunnen geven.

Wat Er Mogelijk Wordt als Je Jezelf Durft te Ontmoeten — ruimte, rust en meer eigenheid

Wanneer je stopt met ontwijken en begint met ontmoeten, ontstaat er ruimte. Je voelt weer beweging, richting, vertrouwen. De situatie hoeft niet per se anders te zijn, maar jouw relatie ermee verandert. En daarin schuilt de kracht.

Je merkt dat je minder bang bent voor spanning, omdat je weet hoe je erbij kunt blijven. Je zegt eerder ‘nee’ waar dat nodig is, omdat je niet meer probeert iedereen tevreden te houden. Je zegt ook helderder ‘ja’ tegen wat je echt belangrijk vindt, omdat je jezelf serieuzer neemt.

Je hoeft het niet in één keer op te lossen. Je hoeft alleen de deur open te zetten. En bereid te zijn om jezelf iets dieper te ontmoeten dan gisteren. Gebruik de 3 vragen om los te laten om jezelf in die momenten stap voor stap te begeleiden.

Voorbeeld: Een vrouw die altijd haar emoties onderdrukte, besluit op een dag om haar verdriet toe te laten. Niet als zwakte, maar als toegang tot haar waarheid. Ze voelt zich rauw, maar ook levend. Vrij. Dichter bij zichzelf dan ooit. Het leven is niet ineens "af", maar zij is minder afhankelijk van wat anderen vinden.

Wil je voelen hoe je niet alleen nu, maar elke dag opnieuw anders kunt kiezen? Lees in Elke Dag een Nieuw Begin: Loslaten voor een Nieuwe Toekomst hoe dagelijks loslaten ruimte maakt voor rust, veerkracht en een toekomst die meer bij jou past.

💡 Wat zou er kunnen veranderen als jij jezelf niet langer probeert te repareren, maar simpelweg durft te ontmoeten – precies zoals je nu bent?

Conclusie: Groei Ligt in de Confrontatie, Niet in de Ontwijking — vrijheid als je niet meer wegloopt

Het echte werk gebeurt niet buiten je. Het gebeurt wanneer je stopt met rennen en durft stil te staan. In de stilte van die confrontatie ligt alles wat je nodig hebt: kracht, inzicht, richting, vrijheid.

Zolang je vasthoudt aan wat je belast – de controle, het oude verhaal, de motieven die je ooit moesten beschermen – heeft het probleem jou in de macht. Zodra je stap voor stap bereid bent dat onderliggende motief los te laten, draai je het om: jij kunt weer kiezen hoe je met de situatie omgaat. Niet omdat het leven eenvoudiger wordt, maar omdat jij vrijer wordt.

Zelfconfrontatie is geen straf, het is een geschenk. Een uitnodiging om thuis te komen bij jezelf, juist op de momenten dat het schuurt.

Vrijheid begint niet bij méér doen, maar bij minder vasthouden.  

Begin met loslaten, stap voor stap →

"Vrijheid begint precies daar waar je blijft bij wat je het liefst zou vermijden."

Ontdek meer...

Hier zijn enkele andere artikelen die je verder kunnen begeleiden bij het loslaten van het verleden en het omarmen van een nieuwe toekomst:

• Van stress naar ontspanning: Loslaten voor meer plezier in het leven
  Leer hoe je stress kunt loslaten en meer ontspanning en vreugde in je dagelijks leven kunt vinden.
• Een nieuwe kijk op de werkelijkheid: De kracht van loslaten
  Begrijp hoe loslaten je helpt om met een frisse blik naar je leven te kijken en nieuwe perspectieven te ontdekken.
• De kracht van leren en reflecteren: Jezelf vrijmaken
  Lees hoe leren en reflecteren je kunnen helpen om los te laten en ruimte te maken voor groei en vernieuwing.

Veelgestelde vragen over het aangaan van wat in jou schuurt

Hoe weet ik of ik een uitdaging echt aanga of dat ik haar nog ontwijk? Als je steeds afleiding zoekt zodra je eraan denkt, ben je meestal aan het vermijden. Eerlijk voelen wat er gebeurt in je lijf zodra het onderwerp opkomt, laat vaak direct zien waar je wegloopt.

Wat kan ik doen als de pijn te groot voelt om erbij te blijven? Maak het behapbaar: blijf alleen bij de lichamelijke sensatie en je adem, niet bij het hele verhaal. En zoek steun als het te veel is – je hoeft dit niet alleen te dragen.

Waarom blijf ik vasthouden aan controle terwijl ik weet dat het me vastzet? Controle geeft een bekend gevoel van veiligheid, ook als het je uitput. Vaak beschermt het een diepere angst; die herkennen is de eerste stap om iets ruimte te geven.

Hoe laat ik een oud motief los dat mij ooit beschermde maar nu belemmert? Erken eerst dat het je ooit geholpen heeft. Daarna kun je voelen of het vandaag nog klopt – en bewust kiezen om anders te reageren, ook al voelt dat onwennig.

Wat helpt als ik in stilte juist méér onrust en gedachten ervaar? Zie die onrust als wat er al in je was, niet als een fout. Breng je aandacht steeds zacht terug naar je adem of lijf, dan wordt stilte langzaam minder bedreigend.

Wekelijks een helder moment van rust en richting

Ontvang wekelijks inspiratie over loslaten, innerlijke vrijheid en persoonlijke groei — rustig, zuiver en rechtstreeks in je mailbox. Afmelden kan op elk moment

Groet,

Gerrit