Een van mijn zwaarste momenten uit mijn leven!
Vorige week werd ik er weer even aan herinnerd.
Aan een hele waardevolle les die ik nog steeds toepas.
Tijdens een wandeling met een klant kwam het mij weer helder voor de geest.
Augustus 1992.
Mijn vrouw stond op het punt van bevallen.
En net voor de bevalling ingeleid zou worden overleed onze dochter Merel.
Merel werd dood geboren.
Dat was heftig, pijnlijk en heel verdrietig.
De dienstdoende gynaecoloog ving ons goed op.
De verpleging ook trouwens.
Maar dat was nog niet alles.
De dienstdoende gynaecoloog vertelde ons dat het overlijden niet nodig was geweest.
Zijn collega gynaecoloog had iets over het hoofd gezien waarmee het overlijden voorkomen had kunnen worden.
Dat was een volgende emotionele klap.
Wat een heftige dag.
Maar ’s avonds leerden Pauline en ik uit welk hout wij gesneden waren.
Toen wij met z’n tweeën alleen waren keken we elkaar diep in de ogen.
We zagen het verdriet en de pijn in elkaars ogen.
Maar ook de kracht die hierin verscholen lag.
Tijdens dit gesprek kwamen we bij het spannendste punt aan.
Hoe moesten we omgaan met de gynaecoloog die een fout gemaakt had?
Poeh…
We maakten de keuze om niet met de vinger te gaan wijzen naar de gynaecoloog.
Want, zeiden wij tegen elkaar:” Hoe kunnen wij een ander veroordelen als wij zelf ook fouten in ons werk maken.
De impact is wellicht anders. Maar aan de basis doet iedereen zijn best om zijn of haar werk zo goed mogelijk te doen. En daar worden onderweg fouten gemaakt.
En dat was onze doorbraak.
Hierna konden we het verlies verwerken. En niet in wrok blijven hangen.
Deze les pas ik nog steeds toe in mijn leven;
Het zijn niet de omstandigheden die je vormen.
Nee….
Het zijn de keuzes die je in bepaalde omstandigheden maakt.
Die vormen je!
En de klant?
Die begreep de boodschap en heeft zijn leven een andere wending gegeven.
Ik heb een mooi vak; Samen met mensen oplopend blokkades uit de weg ruimen, waardoor ze de kracht weer in zichzelf ervaren.
Groet,
Gerrit
